Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Koepelgate

Actueel 108 keer gelezen

COLUMN - Er was eens een tijd dat er in Oostvoorne een klein koepeltje stond. Het was speciaal gebouwd voor vergaderingen van het waterschap, want heren van stand gingen niet in het dorpscafé zitten en vergaderen in het gemeentehuis was ook te gewoontjes. Het was de tijd van rangen en standen, verschil moest er wezen en ook duidelijk zichtbaar zijn. Dat ging lang goed, tot de Tweede Wereldoorlog uitbrak.

Op een gegeven moment vond de bezetter dat het koepeltje in de weg stond bij de verdediging van de kustlijn en in een vloek en een zucht ging het gebouwtje tegen de vlakte. Weg was het en bleef het. Tot in de eenentwintigste eeuw een paar mensen de koppen bij elkaar staken. Het zou toch leuk zijn dat koepeltje te herbouwen! Liefst op ware grootte. Een aardige notaris maakte gratis een stichtingsakte en nu hoefde er alleen nog maar geld ingezameld te worden om de jongensdroom waar te maken. Toen het aankwam op het trekken van de portemonnee gaven de burgers van Oostvoorne echter niet thuis. Zó erg misten ze het koepeltje nu ook weer niet. Tijden veranderen, bloemen verwelken, schepen vergaan, en ook koepeltjes blijven niet eeuwig bestaan. Zelfs niet in herinnering. Tja, wat nu te doen? En toen gebeurde er iets wonderlijks. Als een geschenk uit de hemel daalde er zeseneenhalve ton subsidie neer op het dorp. Kwam dat even mooi uit; kon mooi dat koepeltje van gebouwd worden. Een enkeling morde nog wat dat het toch over gemeenschapsgeld ging en dat je daar zorgvuldig mee om moest gaan en wat als het gebouw er stond, wie ging het onderhoud betalen en was er wel een exploitatieplan? Wie ging er voor de kosten opdraaien als de stichting in gebreke bleef? Maar dat soort detaillistisch gezeur, daar houden ze in Westvoorne niet van, je moet in grote lijnen denken. Aanpakken die poen, meteen bouwen, later zien we wel weer.

En later, dat was vorige week. Toen stond het koepeltje op de agenda van de commissie Grondzaken en Financiën. Er is financiële nood. Wie had dát nou kunnen denken? Maar daar ging het niet over. Niet nadenken over het waarom, maar over hoe nu verder. Want ja, het ding staat er nu eenmaal. 't Is eigenlijk een erfenis, werd er verontschuldigend gemompeld. We zitten ermee en we moeten er wat mee. Maar wat? Er was nog een doldriest voorstel van iemand om het hele geval lekker terug te geven aan de subsidiegever. Maar ja, dat was best een beetje een raar gebaar, net als het gebouw verkopen. Wat dan? Men was het al gauw eens. Voorstel: de gemeente Westvoorne pompt er nog een smak geld in om tegenvallende kosten en andere pech op te vangen. Blijft over de exploitatie, die is ook niet rond. Vooruit dan, nog een paar duuzendjes voor de exploitatie dit jaar. Maar nu moet er dan echt een plan komen hoor! Rekent iemand nog uit hoeveel subsidie hier gegeven wordt per vierkante meter publieksruimte? En voor welk publiek eigenlijk?

Dagboeknotities van een parttime huisman.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant