Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Kinderfeesten

Actueel 121 keer gelezen

COLUMN - Misschien heeft u helemaal geen zin om nog iets te lezen over Halbe Zijlstra en zijn zorgen over het Sinterklaasfeest, maar ik moet er toch nog even iets over kwijt. Die man heeft namelijk een punt van jewelste gemaakt met zijn vermoorde Sinterklaasfeest. Want het is niet alleen het zoontje van Zijlstra dat gevaar loopt en er niets meer van begrijpt nu niet alle Pieten meer even zwart zijn.

Duizenden kinderen liggen 's nachts wakker en tobben over dit vraagstuk. Vooral vijf- en zesjarigen lijden ernstig onder de kwestie. Hoe moeten ze verklaren dat personages die de vorige eeuw nog zwart waren nu van kleur verschoten zijn? Dat kán toch gewoon niet? Dat Sinterklaas over daken galoppeert in allermerkwaardigste kledij, presentjes door schoorstenen propt die er niet eens zijn, een boek heeft waar alles over hun gedrag van het afgelopen jaar in vermeld staat, ja, dat begrijpen ze meteen, maar de kleurenkwestie van Piet, daar kunnen ze zich echt het hoofd over breken. En weet u wat er dan gebeurt? Dan ontstaat er Sinterklaasmoeheid. Kinderen raken uitgeput door het maandenlange gepieker over dit probleem. De winkels liggen sinds september vol met chocoladeletters en ander snoepgoed, maar het interesseert ze geen pepernoot meer. Ze gaan niet meer zitten wachten op hun (let wel: ónschuldige) kinderfeest, ze vieren gewoon iets anders. En dan heb je poppen aan het dansen. Ik heb er zojuist zelf de gevolgen van gezien. Om een uur of acht werd er aan de deur gebeld. Er stonden een paar giebelende meisjes. De kleinste had een lantarentje in haar hand, de anderen waren verkleed als, ja, als wát eigenlijk? Een oranje cape, een soort heksenmutsje, wat moest dit voorstellen? Ze duwden me verwachtingsvol een mandje met snoepgoed onder de neus. Wat moest ik doen? Een snoepje aanpakken? Of was het soms Sint Maarten? Nee, dat kon niet, het was nog geen elf november en ik hoorde nergens Sint Maarten-liedjes. Ik tastte volledig in het duister en zelf hadden ze duidelijk ook geen idee, want behalve wat gegiechel, gaven ze geen geluid.

Maar toen ging me een licht op. Het moest vast een Halloween-actie voorstellen. Vreemd, want 31 oktober was het óók nog niet, maar het kwam er wel het dichtst bij. Dus ik schoot meteen in de rol van aardige buurman, die best mee wil doen met kinderspelletjes en probeerde ze op weg te helpen. 'Trick or treat', bedoelen jullie zeker, vroeg ik behulpzaam. Ze staarden me aan of ik Chinees sprak. Nee, ze wilden gewoon dat ik snoep gaf. Wat het Halloweenfeest inhoudt, daar hadden ze geen idee van. Ik gaf maar gauw wat, want dat ze me eerst moesten bedreigen met een 'trick' (plagerij) als ik geen 'treat' (traktatie) gaf, dat wisten ze niet. Ja, dat krijg je er nou van als je uit armoede feesten uit vreemde culturen gaat overnemen. Dan snap je er de helft niet van en doe je maar wat. Precies waar Zijlstra op doelde bij zijn vrees voor chaos. Laten we ons houden aan onze eigen oude tradities en geen nieuwe omarmen. Dat geeft maar gedoe.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant