Een goede buur …
Actueel 315 keer gelezenOp het moment hoor je het gelukkig minder, maar enkele jaren geleden was het schering en inslag: diefstal van lood. Ook het Streekarchief was destijds slachtoffer: het betrof de loodflappen op het dak. Dat werd pas opgemerkt toen bij hevige regenval het water langs de muren liep.
"Dat gebeurde vroeger niet" zijn we geneigd te zeggen. Maar wees gerust: in 1795 was het niet anders. Toen werd ene Hermina betrapt op de verkoop van lood. Zij bleek de dakgoot van haar buren gestolen en met een bijl in stukken te hebben gehakt. Zij was op haar keukentafel geklommen en had via een bovenraam de goot naar binnen kunnen trekken. Het kan nog gekker: Jacobus Langemans vestigde zich rond die tijd in Brielle, huurde een huis aan de Langestraat en vond een bron van inkomsten vlakbij, op zijn eigen dak. Op zolder zaagde hij enkele pannenlatten door, schoof de pannen opzij en klom op het dak. Daar haalde hij het lood van zijn buurman weg en verkocht het voor 12 stuivers (een dagloon) aan een joodse koopman. De goot smeerde hij dicht met kalk. De volgende keer haalde hij het lood van zijn andere buren weg en verkocht dit aan een loodgieter die zich pas kort daarvoor in de stad had gevestigd. De volgende keren haalde hij zoveel lood naar beneden dat hij het bij verschillende loodgieters aanbood om geen argwaan te wekken. Het lood verving hij door planken. In totaal haalde hij 56 kilo lood van zijn huis; in zijn geval goed voor waarschijnlijk twee weeklonen. Hoelang hij dacht dat het onopgemerkt zou blijven - en hij het droog hield - is de vraag.
Aart van der Houwen (aa.vanderhouwen@streekarchiefvp.nl)
