Landjepik

De gemeente Brielle wil het snippergroenprobleem gaan aanpakken. Snippergroen is openbare, gemeentelijke grond dat grenst aan percelen van woningen. Gemeente-eigendom, daarom zijn gemeenten ook verantwoordelijk voor het onderhoud ervan. Het wil nog wel eens voorkomen dat burgers zonder toestemming stukken snippergroen in gebruik nemen, door het te betrekken bij hun eigen perceel en in te richten als privéterrein. Vaak verkeren mensen in de veronderstelling dat het hun eigendom is, omdat de verkoper of makelaar bij de aankoop van hun woning geen melding maakte van het feit dat de voor-, zij- of achtertuin niet volledig bij de koop hoort. Natuurlijk wordt er wel een aantal vierkante meters vermeld in de koopakte. Maar wie gaat dat met het meetlint nameten als hij een woning koopt? Waarschijnlijk alleen degenen die wel eens in een snippergroendrama verwikkeld zijn geraakt of het van nabij gevolgd hebben.

Normaal gesproken zou je er uiteraard snel achter komen als zo'n fout gemaakt is bij de aankoop van je woning. Je zit net goed en wel van een biertje te genieten na de verhuizing, of daar verschijnt een groenmedewerker met zijn maaimachine in je achtertuin. Wat krijgen we nou? Sorry mijnheer, we komen even onderhoudswerkzaamheden verrichten. Opdracht van de gemeente. Want dit is een strookje openbaar groen.

Op dit punt begint het drama. Want zo iemand verschijnt meestal niet. Niet na een week, niet na een maand, jarenlang niet. Hoe dat kan? Dat blijft raadselachtig. Komt het de gemeente wel goed uit dat particulieren die bewerkelijke strookjes in onderhoud nemen? Werden er fouten gemaakt door het Kadaster bij het opmeten van de percelen? Of is de gemeentelijke administratie niet op orde? Hoe het ook zij, het is niet vreemd dat je als bewuste of onbewuste bezitter van zo'n strook veronderstelt dat alles wel in orde is.

Dan komt het volgende punt in het drama. Iemand bij de gemeente schrikt wakker. Een ambtenaar? Een raadslid? Een wethouder? We weten het niet. Hoe dan ook, het punt komt op de agenda: landjepik. Nu zou het nog steeds geen enorm drama hoeven te worden. Wat is er op tegen dat gemeenten fouten uit het verleden proberen recht te zetten? Niets. Dit punt in het drama is niet het probleem zelf, maar de aanpak ervan. Bij vele gemeenten gaat dat mis. Ze huren bijvoorbeeld een bureau in dat – voor idioot hoge tarieven, dus op kosten van de gemeenschap – wat in het wilde weg begint te klooien.

Zo ook in Westvoorne. Daar werden rare brieven verzonden, folders met onjuiste informatie verspreid en informatiebijeenkomsten gehouden die komisch genoemd zouden kunnen worden, als ze niet zo triest waren geweest. Brielle wil dit soort landjepikdrama's voorkomen. Niet zo moeilijk: vraag het draaiboek van Westvoorne op, dan heb je meteen het worst-case scenario. Burgers die zich zo onheus behandeld voelen dat ze de hakken in het zand zetten en juridische adviseurs in de arm nemen. Zo wordt een dossier 'landjepik' gegarandeerd een pijnlijk, langdurig en kostbaar drama.