Woongeluk
Bent u gelukkig? Heeft u een lieve partner, gehoorzame kinderen, een zindelijke kat, een fijne baas, een dik salaris en een goede gezondheid? Dan wil dat nog niet zeggen dat u honderd procent gelukkig bent. Want hoe staat het met uw woongeluk?
Dat is de vraag waar de provincie Zuid-Holland graag een antwoord op wil hebben. Er is een Groot Omgevingsonderzoek gestart om onze woonwensen in kaart te brengen. Dit om te inventariseren wat voor woningen er gebouwd moeten worden om het tekort weg te werken. Iedereen kan meedoen aan de online enquête. Je bent er twintig minuutjes mee kwijt. Dat op zichzelf zorgt al voor een stevige selectie van de respondenten. De types met een overvolle agenda haken af. Maar ik snap het probleem. Je kunt moeilijk een genuanceerd beeld krijgen met tien korte vraagjes.
Dus ik ging er eens rustig voor zitten en startte de test. Al gauw kwam ik de moeilijkheid tegen waar alle enquêteurs mee worstelen. Hoe stel je goede vragen? Zo is men benieuwd naar mijn bereidheid om rommel in de buurt op te ruimen. Wel, niet, een beetje? Ja, zo eenvoudig zit de praktijk helaas niet in elkaar. Bij mijn actiebereidheid spelen allerlei factoren mee. Heb ik een vrije dag, een goede bui, geen zieke tante die met spoed naar een ver afgelegen huisartsenpost vervoerd moet worden, dán wil ik best snoeppapiertjes en frisdrankblikjes uit het plantsoen opruimen. Maar heb ik een oudejaarsavond achter de rug vol explosies rond het huis, dan is mijn opruimbereidheid van vuurwerkresten op nieuwjaarsdag nihil. Dan val ik in de categorie 'bekijk het allemaal maar met je rotzooi'. Dus ben ik nou wél of géén opruimerig type? Vooruit, een beetje dan maar.
Zo ploeterde ik verder door de vragen en antwoordde zo gewetensvol mogelijk. Je wil beleidsmakers ter wille zijn, anders kunnen ze er uiteraard niks mee. Ze moesten weten hoe ik woon, zou willen wonen, hoeveel belang ik hecht aan veiligheid, duurzaamheid, of ik daar geld voor over zou hebben, enzovoort, enzovoort. Logische vragen voor dit onderzoek. Op een gegeven moment bekroop me echter een vreemd gevoel. Was ik ongemerkt in een intakeformulier voor een psychiatrisch hulpverleningstraject terecht gekomen? Welke omschrijving past het beste bij mijn persoonlijkheid, was de vraag. Het bleef niet bij een grove indicatie, nee, hier wil men het naadje van de kous weten. Wat voor iemand vind ik mezelf? Actief, gemoedelijk, bedachtzaam, rustig, bescheiden, besluitvaardig, informeel, hulpvaardig, geduldig, voorzichtig, zelfverzekerd, spontaan, enthousiast, weloverwogen, formeel, avontuurlijk, creatief, gezellig, kalm, nauwkeurig, evenwichtig, zorgvuldig, energiek, optimistisch, zachtaardig, praktisch, respectvol, ondernemend, stabiel, correct, joviaal?
Wat zijn die huizenbouwers uiteindelijk van plan? Krijgen we straks speciale wijken voor joviale types? Worden avontuurlijke persoonlijkheden voortaan in het buitengebied gestationeerd? Karaktersegregatie, zeg maar? Van mij weten ze nu in ieder geval alles. Benieuwd waar ik mijn oude dag mag slijten.
