Ergernis
Misschien zit u momenteel te rillen van de kou, terwijl de regen tegen de ramen klettert. Ik hoop het. Want terwijl ik dit stukje schrijf, is het bloedheet. We hebben net de warmste nacht ooit achter de rug en die is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Dus wat kunt u van mij verwachten? Niks. Misschien nog een paar flauwe woordgrappen, maar als u dacht hier wat op te kunnen steken, een leuk nieuwtje te vernemen of zoiets, stop dan gerust met lezen. Het zit er even niet in.
Wilt u zich daarentegen lekker ergeren, lees dan vooral door. Niet dat ik iets ergerniswekkends te melden heb, maar ergernis opwekken, dat is een koud kunstje. Kinderspel. Lukt altijd. Het schijnt dat ergernis een menselijke behoefte is. Als het brein even niets te doen heeft, dan zoekt het iets om zich druk over te maken. Slimme mensen gaan dan nuttige plannetjes verzinnen, minder slimme types gaan zich zitten ergeren. Zelf doe ik het ook graag.
Je hebt mensen, die kunnen zich zelfs ergeren aan het weer. Wind is niet goed. Regen is niet goed. Kou is niet goed. En dan nu deze warmte: weer niet goed. Terwijl het gewoon een kwestie is van een beetje aanpassen. Als het koud is, dan trek je een dikke jas aan. Is het warm, dan doe je hem weer uit.
Een paar slimmeriken hebben dat idee uitgewerkt tot een gedetailleerd concept: het Nationaal Hitteplan. Afijn, u heeft het inmiddels allemaal al gelezen: als er sprake is van officiële hitte, dan kunt u het best rustig in de schaduw gaan zitten. Glaasje water erbij. Niet vergeten de jas uit te doen. En je niet gaan zitten ergeren, want daar krijg je het ook warm van.
Mensen die zich snel ergeren, je vindt ze overal. Toch lijkt het verschijnsel zich in sommige beroepsgroepen eerder voor te doen dan in andere. Neem politici. Wat een zuurpruimen kunnen dat zijn! Niet allemaal, natuurlijk. Je moet nooit een groep over één kam scheren, dat is discriminatie. Ik ken zelfs bijzonder positieve, gezellige, humoristische en opbouwende politici. Maar wilt u nou eens een paar doorgewinterde zeurpieten in actie zien, dan moet u gewoon de plaatselijke politiek gaan volgen. Vergeet facebook en twitter niet. Dan ziet u vanzelf wie ik bedoel.
Het basisidee is: tot nu toe deugde er niets van in onze gemeentes. Gekluns en geklungel was het. Schandelijk prutswerk. Amateuristisch gedoe. Of juist elitair, dat hangt ervan af hoe je het bekijkt en wie er aan het woord is. Je schrikt ervan als je het hoort. Was het echt zo erg? Gelukkig is er ook goed nieuws. Vanaf nu wordt alles anders. Héél anders. En beter, véél beter. Dossiers die al jaren in de la lagen worden afgestoft. Er gaat een frisse wind waaien. En eindelijk zal er eens naar de burgers geluisterd worden.
Wat dat alles concreet moet opleveren? Dat blijft nog even onduidelijk. Na het zomerreces gaat iedereen aan het werk en dan zullen we het merken. Dat wordt genieten. Of ergernis. Net waar je zin in hebt.
