Stank voor dank
Actueel 214 keer gelezenDrie loodsen legden in juni 1661 een verklaring voor de schepenen af, waarschijnlijk om betaald te krijgen. Het was niet het doel van de verklaring, maar we krijgen een goed beeld van het harde leven van deze mannen op zee Zij vertelden dat zij op de donderdag na Pinksteren de zee waren opgegaan en daar buiten het zicht van de kust vier koopvaardijschepen hadden getroffen: drie fluiten en een Pinaschip. Zij waren er naartoe gevaren om hun diensten aan te bieden. Vanwege de zeer harde wind en holle zee was dat niet eenvoudig. Pas na anderhalf uur en met grote moeite was het gelukt om op twee schepen een loods te zetten. Zij probeerden ook het derde schip te bereiken en zeilden verscheiden malen zo dicht langszij, dat het schip aangeroepen kon worden, maar het lukte niet iemand aan boord te zetten. Toen bovendien hun eigen zeil in de storm scheurde staakten zij de pogingen. Geroepen werd om de twee andere schepen te volgen. Inmiddels was de eb ingezet en vreesden de loodsen dat het vierde en grootste schip 'De Oije' niet over de ondiepe De Drooge, zou kunnen. Zij gingen peilen en stelden vast dat er nog net genoeg diepte was; met wimpels seinden zij naar de schipper om hen te volgen. Op de Maas slaagden zij erin aan boord te komen, maar de schipper wilde geen loods aan boord. Hij bedankte voor het wimpelen maar stuurde ze weg waarbij hij hen "met seer onfatsoendelijck met onbehoorlijcke scheltwoorden bejegende". Dat was onverantwoord en de loodsen gaven dan ook nog wat aanwijzingen, maar moesten tenslotte toch van boord aan. Zij bleven in de buurt en gaven aanwijzingen. Anders zou de Oije zeker op de Krabbe zijn gezeild.
Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)
