Fuseren

De regionale pers heeft het al jaren moeilijk. Ze wordt gezien als waakhond van de lokale democratie, maar die functie is in gevaar. Regionale kranten hebben geen budget meer om een volwaardige politieke redactie in stand te houden. Veel lokale huis-aan-huis bladen zijn zelfs opgeheven. Dat is iets waar je als lezer en burger niet vrolijk van wordt. Waar moet het naar toe met de plaatselijke berichtgeving en communicatie? Als je zo gaat zitten somberen, is het altijd fijn wanneer er weer een lichtpuntje te ontdekken is. En dat konden we pas gelukkig allemaal zien. In de krant!

Het begon met een blog van de burgemeester van Brielle. Hij schetste de problemen en mogelijkheden van de bestuurlijke toekomst van Voorne. Die problemen hier nog eens opsommen of samenvatten is ondoenlijk. Het gaat om eindeloos gekissebis. De gemeentes zijn te klein voor de toekomstige taken. Fusie lijkt dus de enige logische stap – zoals die bijna overal in het land al gezet is. Dat was nergens makkelijk, maar hier op Voorne lijkt het bijna onmogelijk.

De ene gemeente wil namelijk eventueel wel met die ene, maar liever niet met die andere. Of wel maar dan samen met een derde. Lastig dat die derde dat niet wil. Ja, eerst misschien wel, maar toen toch weer niet. Of zou nummer drie misschien beter gewoon kunnen aansluiten bij nummer twee? En dat die ene het dan toch maar verder alleen uitzoekt? Maar wacht eens, even verderop er is ook nog een nummer vier. Of is die te groot om deze stoelendans met de andere deelnemers uit te voeren?

Zoiets. Voor een gewoon mens was het allemaal niet te volgen. Wat wel duidelijk werd was dat er wrijving, gekonkel, ja zelfs openlijke ruzie in het spel was. Als het niet zo oneerbiedig klonk, zou je zeggen dat het hele proces de indruk maakt van kinderachtig gekibbel of – ik durf het bijna niet te zeggen – van puberaal geëtter. Het duurt maar en duurt maar, er komt geen eind aan, het kost tijd en dus geld.

Maar vorige week kwam er ineens schot in de zaak. Nadat de burgemeester van Brielle de kwestie nog eens duidelijk uiteen had gezet met alle mogelijke opties, kwam er een pijlsnelle reactie. OnVoorns snel. Hij kwam dan ook van het eiland Putten. De burgemeester liet weten dat er wat Nissewaard betreft geen enkele behoefte is aan een fusie, met wie dan ook. Hoe dat allemaal zo snel kon gaan? Dankzij de krant! Dat was dus mijn lichtpuntje.

Dankzij een regionale krant kon de burgemeester van Brielle – en met hem alle andere Briellenaars en Voornaars – de reactie van zijn collega meteen vernemen. Er hoefde geen overleg, vergadering, onderlinge afstemming of zelfs maar een mailtje of telefoontje aan te pas te komen. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Meteen naar de krant ermee, dat zet de vaart erin.

Laten we dus niet teveel somberen. De regionale pers heeft wel degelijk nog een mooie, communicatieve functie. Niet die van postillon d'amour, dat dan weer niet.