Willy Breukhoven

Willy Breukhoven werd geboren in Spijkenisse en woont al weer langer in Brielle, dan ze in Spijkenisse woonde. Ze voelt zich een echte Brielse. De afgelopen week met een dubbel gevoel.

“Ik leerde mijn Robert kennen, toen hij nog in Rotterdam woonde. Wij zaten allebei bij de scouting en daar sloeg de vonk over. Die tijd bij de scouting was mooi. Met alles wat we daar deden, hebben onze leden het nodige opgestoken. Het was vooral ook een gezellige tijd; een leuke periode van mijn leven waar ik met veel plezier op terug kijk.” Ondertussen komt Robert even binnen, zegt goeie dag en verdwijnt weer.

“Sinds de coronacrisis werkt hij deels thuis', zegt Willy. “Dertig jaar was hij in de dienst bij de gemeente Brielle en sinds twee jaar werkt hij nu voor Hellevoetsluis. ”Er kwamen twee zoons. Die zijn allebei volwassen nu. De jongste gaat volgende maand als laatste de deur uit. Het zal wel even wennen zijn. Maar het is goed dat ook hij uitvliegt.” Willy gaat even wat verzitten en gaat verder. “ Zo'n twaalf jaar heb ik in de tomaten gewerkt. Ik heb daar allerlei voorkomende werkzaamheden gedaan. Van het plukken van tomaten tot het opsporen van ziektes. Van lieverlee werd het werk steeds meer overgenomen door medewerkers van buitenaf. De variatie verdween. Na die twaalf jaar vond ik het welletjes.”

Op een gegeven moment kwam ik in de schoonmaakbranche terecht. Er is nog een tijd geweest dat ik duinhuisjes in Rockanje schoonmaakte en 'Koepel Zeeburg' in de duinen van Oostvoorne. Dat was best bijzonder.” Tegenwoordig werkt Willy bij een andere werkgever. “Al weer een aantal jaren maak ik kantoren schoon. Ik heb het met mijn werk goed getroffen. Niet alleen heb ik leuke collega's, maar mijn werktijden zijn overdag. Ik werk niet meer in het weekend en ik word ook niet meer zo maar voor een bijzondere klus opgeroepen.”

“Ik heb gedurende de crisis gewoon doorgewerkt. Thuisblijven of aangepast werken was er voor mij niet bij. Ik hoor tot de groep Nederlanders die gewoon zijn doorgegaan, ondanks het virus.” Of ze nog eens terug gaat naar Spijkenisse of richting Rotterdam vertrekt? Willy hoeft daar niet over na te denken. “Nou echt niet, want ik heb het hier in Brielle prima naar mijn zin. Ik voel met Briellenaar. Brielle is onze stad geworden. Maar moet er wel gelijk bij zeggen dat ik gisteren met Brielle even helemaal klaar was. Maak ik op de Brielse markt mijn wekelijkse rondje. Loop ik na een kwartiertje terug naar mijn fiets en wat denk je? Is mijn fiets verdwenen, terwijl ik hem wel gewoon op slot gezet had. Is mijn fiets op klaarlichte dag, met het nodige volk op straat, gestolen! Zelfs in mijn Brielle is dat blijkbaar mogelijk. Het is nu even flink balen!