Goedbedoeld, maar liever niet
Algemeen 214 keer gelezenHet Streekarchief krijgt (gelukkig) regelmatig documenten, soms hele archieven, aangeboden van personen of verenigingen. Dat is erg waardevol omdat deze collecties een aanvulling vormen op de overheidsarchieven die vaak beperkt, zakelijk en minder persoonlijk zijn. Juist de zogeheten particuliere archieven geven een beeld van het verleden en worden daarom veel geraadpleegd, zo is de ervaring.
In omvang stellen zij overigens vaak weinig voor: veelal is het niet meer dan een enkele archiefdoos. Uiteraard stelt het Streekarchief eisen aan de stukken. De criteria zijn rekbaar, maar u zult begrijpen dat het zoveelste plakboek van natuurvrienden minder kans van slagen heeft dan het fotoalbum van de aanleg van de Groene Kruisweg (mocht het opduiken). Laat dit u echter niet afschrikken. Wij beoordelen graag wat het archief voor waarde heeft. En doe vooral niet ons werk! Zoals die man die met de beste bedoelingen tientallen 19e documenten kwam brengen, maar daarop ‘voor ons gemak’ nog even wat stickers had geplakt. Ik twijfel nog steeds of ik de documenten niet gewoon moet weggooien. Of die bestuursleden die het archief van een vereniging kwamen brengen maar uit het oogpunt van de privacy alle namenlijsten hadden verwijderd.
Ook dat archief is daarmee zó incompleet geworden dat het deels haar waarde heeft verloren. Op dat soort momenten denk ik terug aan veertig jaar geleden, toen mijn oudtante Maatje - God hebbe haar ziel - op een goede dag met het werkopdrachtenboek van mijn betovergrootvader (een aannemer) op de proppen kwam. Ik was verrukt, tot ik het boek open sloeg. Ze had alle beschreven pagina’s eruit gescheurd, “dan kun je de rest mooi gebruiken”... U begrijpt het al, mijn vraag is: mocht u overwegen een archief aan te bieden, gooi dan niets vooraf weg.
Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)
