Afbeelding
Dagboeknotities

Waterschap

Algemeen 230 keer gelezen

Het waterschap heeft een nieuwe secretaris-directeur, mevrouw Steendijk. In een interview konden we lezen waarom deze baan haar aanspreekt: het vitale belang van watermanagement, een organisatie in beweging met fijne arbeidscultuur, de belangrijke maatschappelijke rol met aandacht voor klimaatontwikkelingen, duurzaamheid en circulaire economie. Prima motivatie dus.

Zouden er ook mensen zijn die een organisatie of bedrijf binnenkomen met een ander verhaal? Die plompverloren vertellen dat ze eigenlijk niets hebben met de functie waar ze op solliciteren, geen ervaring of affiniteit, niks, maar ja, je moet wát. En dat ze het bedrijf in kwestie heel eerlijk gezegd een suffe club vinden, met prutproducten (daar zouden ze zelfs nog een paar aardige voorbeelden van kunnen noemen), maar nu zitten ze zonder werk en dat is ook niet alles. Dus hopen ze dat ze een eerlijke kans maken, hoewel ze niet in klimaatverandering geloven en al die andere modewoorden als duurzaamheid en circulaire economie klinkklare onzin vinden. Hoe zou zoiets ontvangen worden? Waarschijnlijk zou de sollicitatiecommissie vreemd opkijken bij dergelijke gesprekjes.

Toch hoorde ik ooit van een kennis een opmerkelijk verhaal op dit gebied. Hij solliciteerde bij een ministerie en toen hem de geijkte vragen gesteld werden over zijn motivatie en arbeidsethos kwam hij niet met antwoorden die we allemaal op cursussen geleerd hebben. Kijk eens hier, zei hij, de situatie is zo: ik heb een vrouw en kinderen. Mijn gezin vraagt behoorlijk wat tijd en energie. Daarnaast heb ik nog een fijne hobby. Ik speel gitaar in een band, we oefenen een avond per week en treden daarnaast veel op. Dat is belangrijk voor me. Daarom blijft er geen tijd over om over te werken, behalve in noodgevallen. Mijn avonden en weekenden zijn heilig. Ik zal hier zijn van negen tot vijf, dat is behoorlijk wat tijd. In die tijd doe ik mijn best voor de organisatie en zal ik me voor honderd procent inzetten.

En toen? Degene die tegenover hem zat, keek verrast op en bestuurde vervolgens enige tijd zwijgend het plafond. Vervolgens sloeg hij enthousiast met zijn hand op tafel en riep: ‘Okay, I’ll buy that!’ (Want het was een manager en die gebruiken nu eenmaal graag Amerikaanse uitdrukkingen). De sollicitant kreeg de baan en werkt er vandaag de dag nog steeds met veel plezier.

Nu weten we weinig van de privésituatie van de nieuwe secretaris-directeur van het Waterschap en het gaat ook ons geen bal aan, maar we hopen natuurlijk allemaal dat ze voldoende tijd overhoudt om trompet te spelen, te bridgen of om wekelijks te gaan salsa dansen. Niet teveel stress opbouwen met al die waterproblemen!

Toch hier al meteen een vraag voor de eerste werkdag. Mevrouw, kunt u even langs de PR-afdeling gaan en vertellen dat Droppie Water weg moet? Dat infantiele stripverhaaltje kan echt niet meer. We zijn geen kleuters en we worden graag voorgelicht over de taken van het Waterschap in gewone, volwassen mensentaal. Na een sessie brainstorming komen er vast goede, creatieve ideeën naar boven. Veel plezier en succes!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant