Geen gemakkelijke jeugd
Algemeen 258 keer gelezenIn 1782 kreeg Krijn van Dijk (1752-1814) een zoon die hij de naam Andries gaf, de naam van zijn eigen vader. Op zich niets bijzonders, maar veelzeggend wanneer we de geschiedenis van Krijn kennen.
Krijn had zijn moeder nooit gekend; zij overleed toen hij nog geen 3 jaar was. Zijn vader hertrouwde kort daarna met de uit Tiel afkomstige Sijtje. De ex-soldaat Andries diende bij de admiraliteit en was vaak maanden van huis. Sijtje ontpopte zich als een boze stiefmoeder die wel goed voor haar eigen kinderen zorgde, maar die de voorkinderen aan hun lot overliet, of erger. In november 1758 deden buurvrouwen bij het stadsbestuur hun beklag over “de onmenschelijke behandeling” van de kinderen. Een week eerder was een kind overleden en zij vreesden dat Krijn “hetselve lot soude ondergaen”. Zij vroegen om het kind “uijt de handen van zoo een ontaerde moeder weg (te) nemen” en waren bereid om het kind “te reijnigen en van de nodige kleertjes en verschooninge te voorzien”. Zodoende werd Krijn ondergebracht bij Lijntje, de huisvrouw van Jan Jeroensz van der Wolf.
Bijna vier jaar lang woonde hij daar, toen moest hij weer naar zijn stiefmoeder, althans wanneer zijn vader thuis was. Sijtje was inmiddels de bonte hond in Brielle. Toen zij in mei 1766 weigerde een soldaat en diens vrouw in huis te nemen en de stadsbode de huid had vol gescholden was de maat vol. Binnen 24 uur diende zij met haar kinderen uit de stad te vertrekken. Zij ging naar Hellevoetsluis waar Andries op de admiraliteitswerf werkte. Een jaar later overleed Andries. Sijtje ging met haar kinderen naar Tiel; Krijn, inmiddels 14 jaar oud, werd opgenomen in het Brielse weeshuis. Zijn moeder zal hij niet gemist hebben maar zijn vader wel.
Aart van der Houwen (aa.vander houwen@streekarchiefvp.nl)
