Sander van 't Verlaat

Sander van 't Verlaat werd 73 jaar geleden geboren in Zeist. Hij verhuisde met zijn ouders naar Hardinxveld, ging studeren bij Nyenrode en belandde door een uitwisselingsprogramma voor één jaar in Amerika.

“Maar ik voel me een Briellenaar, want ik woon sinds 1967 in den Briel en dat is al 43 jaar. Ik kwam deze kant op in verband met mijn werk. Ik had op Voorne en Putten eens rond gekeken en Den Briel leek me wel leuk.” Het was een beste keus! Vanaf de allereerste dag voelde Sander zich thuis in Den Briel en werd hij snel een betrokken Briellenaar “Het zal wel geen toeval geweest zijn dat ik al snel lid werd van het Zakkendragersgilde. Ik bleef erbij tot aan de opheffing. Toen eenmaal de werkgroep 'Kanonnen en Affuiten' ontstond, heb ik me daar met plezier bij aangesloten.”

Je kan rustig zeggen dat van het een het ander kwam. Sander werd voorzitter van de stichting van 'Vrienden van het Brestheater'. “Op een gegeven moment waren er meer vrienden van de stichting dan dat er plekken in het theater zijn,” zegt hij met trots in zijn stem. Bijna 20 jaar geleden trad hij toe tot de stichting Kunst en Cultuur Brielle. “Ook daar ben ik een bestuursfunctie gaan bekleden. Waarom ik dat deed? Ik vond en vind het leuk en ja; iemand moet zoiets doen. Als je gevraagd wordt, dan ga je er voor.”

Op dit moment zit Sander nog in de cliëntenraad van het Gasthuis. “Daar ga ik mee stoppen. Niet alleen omdat ik wat taken aan het afstoten ben, maar het is goed als straks bij de opening van het nieuwe Gasthuis en de verbouw van het oude, vertegenwoordigers (familie) van de cliënten plaatsnemen in die raad, die een binding hebben met de bewoners. Die directe binding heb ik niet.”

Sander is nu bijna zes jaar met pensioen en heeft mede daardoor al heel wat voor den Briel kunnen betekenen. “Eerst en vooral omdat ik het allemaal leuk vind om te doen. En dat het ook nog eens nuttig is, is dan mooi meegenomen.” Met de werkgroep 'Kanonnen en Affuiten' gaat Sander voorlopig nog niet stoppen. “Elke week zijn we twee keer ergens in de werkplaats of bij de wallen te vinden. We vormen met z'n allen een hechte groep. Ik durf rustig te zeggen dat we behoorlijk veel werk verzetten. De resultaten liegen er niet om. ” Terwijl hij dat zegt, heeft Sander het ook over de verschillende bastions, het organiseren van een permanente tentoonstelling en het opknappen en onderhouden van de kanonnen en de affuiten. Dan zijn slotwoorden. Sander denkt na en zegt: ”wij hebben het hier in Den Briel en in Nederland goed. Maar mopperen kunnen we als de beste. We moeten ons, inclusief mezelf, veel meer realiseren, dat we, als het eropaan komt, helemaal niet zo veel te mopperen hebben.”