Mijnheer Hartkamp

Mijnheer Hartkamp was docent in hart- en nieren bij onder andere het Brielse Bahurim. Ooit begon hij als 'broekie' bij 'de School met de Bijbel' in Tinte. Hij is met zijn 77 jaar een rasverteller eerste klas!

“Ik wilde weg uit de stad. Het platteland trok mij als kind al. Na mijn studie aan de kweekschool was het bij mijn eerste sollicitatie gelijk raak. Ik verhuisde in 1966 van Delft naar Tinte. Ik ging werken als onderwijzer bij 'de School met de Bijbel'. Wat ik niet wist, was dat, na een proefles, het bestuur van de school de kinderen liet stemmen wie uiteindelijk van alle sollicitanten hun nieuwe onderwijzer zou worden. Heel bijzonder vond ik dat. Ik ben nog steeds blij, dat ik het toen ben geworden."Mijnheer Hartkamp lacht als hij dat zegt. " Het was een kleine school met weinig leerlingen. "Ik gaf les aan de eerste, tweede en derde klassers. Mijn collega had de bovenbouw.” Mijnheer Hartkamp trouwde met Mieke. “Een oorspronkelijk klaslokaal werd onze woning.” Een nieuwe anekdote volgt gelijk. “In het begin werden we elke laatste vrijdag van de maand 'cash' uitbetaald, thuis bij de penningmeester van het bestuur." Dat is in deze tijd nog maar nauwelijks voor te stellen.”

Mijnheer Hartkamp gaf in die tijd ook blokfluitles. Dat bracht hem in contact met het Bahurim. “Ik werd tot mijn eigen verbazing gevraagd om daar les te gaan geven. Ik had er wel oren naar, want ik wilde met plezier een volgende stap in het onderwijs maken. In 1970 ben ik daar begonnen. Ik geloof dat ik op een gegeven moment wel in zeven verschillende vakken les heb gegeven."

Het was volgens mijnheer Hartkamp 1995 toen hij voor een paar lesuren per week, verkaste naar de Blaise Pascal. “Ergens anders aan de slag" was het motto van het Penta college en zo kwam ik ook in Spijkenisse terecht. In 2001 heb ik jammer genoeg een punt moeten zetten achter mijn docentschap. Het was niet anders.” Dat hij 'tussendoor' nog twee jaar in Stellendam voor de klas heeft gestaan, vertelt hij nog snel tussen de bedrijven door.

“Wij kregen vijf dochters en wonen al weer zo'n veertig jaar in Den Briel. Wij voelen ons hier als een vis in het water.” Dat de diversiteit aan winkels afneemt, vindt hij jammer. "Dat het steeds moeilijker wordt om een parkeerplek te vinden voor mijn auto, is geen pluspunt. Maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt, dat we gaan verhuizen.” Terwijl de deur al op een kier staat, volgen nog verhalen over zijn hobby's: schilderen en het houden van bijen. Schilderles geeft hij al jaren. Alleen nu even niet door het coronavirus. In de boomgaard bij landwinkel Klok staan zijn bijenkorven. Mijnheer Hartkamp is nog elke dag - en met plezier- druk in de weer.