Jan Bazen

Jan Bazen is een echte Briellenaar en geboren in Vlissingen. Toen hij vier jaar was, toog hij met zijn ouders naar Brielle om er nooit meer te vertrekken.

Jan is 65 jaar, maar denkt voorlopig nog niet aan stoppen met zijn lijstenmakerij. Hij heeft een tomeloze energie en wil vooral praten over zijn, na zijn vrouw, grootste liefde; Den Briel! “Den Briel is gewoon verschrikkelijk mooi en dat mag iedereen weten. Als ik om mijn racefiets ergens op het eiland ben, dan kan je altijd wel, als je weet welke kant je op moet kijken, de Brielse Dom zien. Dat is toch geweldig?” Wat Jan betreft heeft Den Briel veel om trots op te zijn. “De straatjes, de pleintjes, de haven en de wallen. Als je hier rondloopt, kan dat toch alleen maar met een lach op je gezicht?”

Dan gaat het gesprek over vroeger. “We hadden, toen ik jong was, in Den Briel een buiten-zwembad. Daar kwam de jeugd graag. We speelden meer buiten dan dat we binnen zaten. Als we gingen vissen in de haven, was het druk van de Briellenaren die een kijkje kwamen nemen. Elke winter gingen we sleetje rijden en wat hebben we mooie glijbanen gemaakt in de sneeuw en op het ijs. Onder elkaar hielden we glij-wedstrijden, waarbij ouders zeiden, dat we wel erg gevaarlijke capriolen uithaalden. Eerlijk gezegd, hadden ze wel gelijk,” zegt Jan lachend.

Jan is 43 jaar getrouwd en praat als de beste. Dan moet hij ineens even nadenken. Hij weet zo snel geen antwoord op de vraag, wat hij zou doen als hij een dag burgemeester van Den Briel zou mogen zijn en dan: “we hebben een hele goeie burgemeester, maar als ik het even voor het zeggen heb, dan zou ik besluiten de stoepjes in de Nobel- en Voorstraat weer terug te brengen. De oude paaltjes moeten dan ook weer op hun plaats. Dat zou het Brielse straatbeeld nog meer terugbrengen in de oude tijd. Dat verdient Den Briel!” Veranderingen zijn niet tegen te houden, dat beseft Jan donders goed. “ Maar veranderingen in het straatbeeld in het oude Den Briel zijn meestal geen verbeteringen.” Wat niemand voor het zeggen heeft, Jan niet en ook de burgemeester niet, vindt Jan belangrijk om te noemen. “ We hebben allemaal genoeg van het coronavirus. Het zou me heel wat waard zijn, als we dat met z'n allen de baas worden. Het duurt al veel te lang. Ik heb door heel dat gedoe rond het virus in de afgelopen tijd vooral geleerd te waarderen, wat ik heb. Dat koester ik en sta niet stil bij wat ik niet heb.” Dat hij graag voetbalde en een sterke en vooral ook snelle buitenspeler was, lardeert hij zo tegen het eind van het gesprekje met een smeuïge anekdote over een door hem ingedraaide corner, die zo maar in het doel van de tegenstander verdween.