Marja

Marja, zo kennen de Briellenaren haar, runt al meer dan 18 jaar haar toko. Wie is die vrouw die, zo achter haar toonbank, week in week uit, heel wat werk verzet?

We staan in haar kleine magazijntje achter de winkel, tussen allerlei postpakketjes. Ze begint met het inschenken van een kopje koffie en steekt dan van wal. “Ik ben geboren in een ziekenhuis in Rotterdam. We hebben in Spijkenisse gewoond tot aan mijn zevende jaar. Daarna zijn mijn ouders, mijn zussen en ik, verhuisd naar Den Briel. En daar woon ik dus nog steeds.” Ze loopt snel even weg en helpt een klant en is een paar tellen later weer terug.

“Binnenkort gaan we verhuizen naar een woning binnen de Brielse vesting. Ik kijk daar, samen met mijn man, erg naar uit.” Waarom ze ooit een eigen zaak begon? Marja is, zoals met alles wat ze zegt, glashelder. “Ik heb een tijd gewerkt bij de gemeente. Dat heb ik altijd met plezier gedaan. Maar ik merkte ook, dat ik me niet altijd kon vinden in de besluiten die genomen werden. Ook op de manier waarop gewerkt werd, had ik met regelmaat zo mijn bedenkingen. Ik dacht op een gegeven moment bij mezelf; laat mij maar zelfstandige worden."

"Toen eenmaal deze winkel te koop stond, heb ik de sprong in het diepe gewaagd.” Marja is, na al die jaren in Den Briel, een echte Brielse geworden. “Den Briel is gewoon een heerlijk stadje. Laatst zat ik ergens op een terrasje en nam de tijd om me heen te kijken. Ik herontdekte de mooie panden, de bijzondere geveltjes met haar unieke gevelstenen. Ik snap wel, dat veel toeristen naar Brielle komen.”

Dan gaat het gesprek weer over haar winkel. “Het pleintje hier met zijn winkels en winkelend publiek, is elke dag weer anders. Daar geniet ik van. De mensen die bij mij iets komen kopen, pakjes aanbieden voor verzending of wat dan ook, hebben vaak wel wat te vertellen of te vragen. Contact met het publiek; daar geniet ik elke dag opnieuw van.” Terwijl ze dat zegt, pakt ze een pakketje uit het magazijn en zonder dat er nog maar een woord gesproken is, geeft ze de man die juist de winkel in gelopen was het pakketje. “Ik ken nu eenmaal veel mensen. Ik zag hem en dacht gelijk aan zijn pakketje.”

Als het aan Marja ligt, zal ze haar winkel nog jaren bestieren. "Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk en met mijn verhuizing naar de binnenstad van Den Briel weet ik dat ik helemaal op mijn plek zit; privé en zakelijk.” Weer helpt ze snel en efficiënt een klant "Wil trouwens ook nog wel even zeggen, dat ik van mijn man alle ruimte krijg voor het runnen van mijn winkel, dat ik prachtige kinderen heb en lieve collega's. En dat mijn vader mij dagelijks komt helpen met het verwerken van de post. Geweldig toch!”