Jan van Pelt

Jan van Pelt is een geboren en getogen Briellenaar. Hij kan goed vertellen en is sinds zijn pensionering, op zijn zachtst gezegd, nog steeds een 'druk baasje'.

Ik ben zo'n vijf jaar geleden gestopt als voetbaltrainer. En je wil het geloven of niet, maar ik ga nog maar hoogst zelden naar een voetbalwedstrijd kijken. Ik hou nog wel allerlei tussenstanden op de zaterdagmiddag bij en weet om half vijf precies welke verenigingen hebben gewonnen, verloren of gelijk gespeeld.” Jan vult zijn dagen met andere hobby's. “Ik ga met regelmaat schaatsen op het kunstijs in Rotterdam of Den Haag. We gaan ook wel schaatswedstrijden bezoeken. Zo ben ik vorig jaar, samen met mijn vrouw, naar de wereldkampioenschappen afstanden geweest in Salt Lake City. Je kan rustig zeggen dat wij enthousiaste schaatssupporters zijn”

Dan vertelt hij over zijn schaatsvereniging. De vereniging geeft elk jaar een boek uit, dat gaat over de schaatsresultaten van de (Nederlandse} toppers van dat jaar. “Ik schreef dit jaar een grote bijdrage over de wedstrijden in Amerika. En zo doen anderen weer verslag van andere wedstrijden en dat alles met mooie foto's erbij.” En terwijl hij dat zegt laat hij het laatst verschenen boek zien. “Wij praten met schaatscorifeeën zoals Jan Bols en Renier Paping en leggen dat dan ook vast in ons jaarboek.” Hij noemt voor de vuist weg nog wel zo'n tien namen van bekende schaatsers en schaatstrainers.

Voor Jan is er meer dan schaatsen. “In het seizoen van de jachtvissen, zoals de snoekbaars, ben ik bijna elke week wel ergens langs de waterkant te vinden met een hengel in mijn hand. Ik weet de plekkies wel te vinden, waar de vis wil toehappen.”

Corona heeft roet in het eten gestrooid als het om het reizen gaat. "Op dit moment reizen we even helemaal niet meer. Ik ben 70 jaar en behoor tot de risicogroep. Proberen gezond te blijven, doe je door letterlijk afstand te houden.” Dan passeren een stel anekdotes de revue. Eentje gaat over het schaatsen. "Ik was 12 jaar toen ze mij vroegen mee te doen aan Brielse schaatswedstrijden op de vest. Ik werd 7e en verdiende er een gulden mee. Geweldig was dat. Ze raadden mij aan, me verder te ontwikkelen als schaatser, want ze zagen wel wat in mij. Een schaatstopper ben ik nooit geworden, maar wel een verdienstelijke amateurvoetballer en later trainer van amateurteams. Van die keuze heb ik geen seconde spijt gehad. Ik had als beginnende trainer een topjaar bij Melissant. We wonnen het kampioenentoernooi, dat in Zeist werd georganiseerd; hartstikke leuk!" En dan tot slot: "Of ik ooit Brielle ga verlaten? Nou die plannen hebben we niet. We wonen hier heerlijk en gebruiken onze woning als uitvalbasis voor onze fiets- en wandeltochten.”