Leunis met een van de pronkstukken
Leunis met een van de pronkstukken Martin van Gurp
Zomaar een Briellenaar

Leunis Padmos

Algemeen 329 keer gelezen

Leunis Padmos woont al heel lang in Brielle. Hij werd geboren in 't Gors in Oostvoorne. Zijn vader had daar, aan de rand van 't Gors, een tuinderij.

“Mijn vader wilde graag dat ik in de tuinderij zou gaan werken. Maar daar lag mijn hart niet. Ik wilde wel graag met mijn handen aan de slag, maar meer om te ontwerpen en te maken.” Zo begint de niet echt makkelijk pratende Leunis. Toch zit hij niet om woorden verlegen. "Ik heb jaren gewerkt in de rubberfabriek in Hellevoetsluis. In 1994 kon ik door een reorganisatie stoppen."

Hij is nu 86 jaar en trots op zijn leeftijd. “Niet dat ik tegenwoordig heel de dag in een stoel zit. Dat is niks voor mij. Ik wandel elke week nog wel een paar maal en doe zo af en toe wat boodschappen. Ook fiets ik bij goed weer nog en wij hebben nog een auto voor de deur staan.” Leunis woont samen met zijn vrouw binnen de vesting van Brielle. “Wij gaan hier niet meer weg. Het huis heb ik, samen met mijn toenmalige buren en ook hun huis, bijna helemaal gestript en toen weer opgebouwd. In 1971 zijn we hier terecht komen. Dat wordt straks vijftig jaar. De tijd is snel gegaan.”

Leunis trouwde in 1963 en woont vanaf die tijd in Den Briel. “Ik had ooit een stoere motor. Dat was een Norton. Ik toerde over het eiland, ging naar de bioscoop en leerde mijn vrouw kennen.” Terwijl hij dat zegt, glimmen zijn ogen.

We zitten boven in zijn werkkamer. “Ik dacht; we lopen maar gelijk de trap op, want daar is het te zien. Moet je eens kijken.” Om ons heen staan treintjes, zelf in elkaar geknutselde handzame motoren, scheepjes, een heel bijzondere klok en nog veel meer. Leunis wijst: “deze bekers die hier staan, heb ik gewonnen bij hondenshows. Ik volgde trainingen en ging op pad met ze. Honden; daar hou ik van. Maar tegenwoordig hebben we geen hond meer. Die tijd is geweest.”

“Of mijn handen kunnen maken wat ik zie? Nou dat valt wel mee, maar ik geloof wel dat ik handig ben. Werken met metaal doe ik graag. Kijk dit is een zogenaamde happermotor.” Hij legt gelijk uit wat voor motor dat is. “Het meeste wat ik maakte, komt niet uit een bouwpakket. Meestal heb ik van bijvoorbeeld een trein of een boot niet meer dan een tekening." Dat was zo bij 'de Potvis', een indrukwekkende boot die in een vitrine staat. Zo'n tekening is dan de basis voor het knutselen en het uiteindelijk maken van weer iets nieuws. Dan ga ik passen en meten, schuren, boren, lakken, buigen en nog veel meer.”

We maken een klein rondje door de kamer. Trots laat hij zijn museumpje zien, want daar lijkt zijn werkkamer wel een beetje op. “Voor het wat grovere werk heb ik nog mijn schuur. Daar breng ik ook menig uurtje door. Maar daar ben ik 's winters een stuk minder dan hartje zomer.” Leunis en zijn vrouw, die ook nog even de trap op loopt, vormen samen, ondanks tegenslagen en trieste gebeurtenissen, een gelukkig stel. “

Als ik eenmaal weer iets nieuws onder handen neem, dan kan het best wel een half jaar duren, eer het af is. Daar neem ik de tijd voor, want ik moet wel tevreden zijn over wat ik gemaakt heb.” Dat hij soms zelfs meer dan een jaar bezig is met wat je het beste een project kan noemen, deert hem niet. "Knutselen, maken, bouwen, dat is nu eenmaal mijn lust en mijn leven." Geen half werk dus. Leunis heeft vast een ijzeren discipline en misschien ook nog wel veel geduld.

Zijn vrouw is inmiddels weer naar beneden, dan zegt hij; “het wordt alleen met mijn ogen wat minder. Het gehoor is ook niet meer wat het geweest is. Daardoor knutselt en bouwt Leunis minder. ” Maar daar maal ik niet om. Ik blijf aan de gang in een wat rustiger tempo. Daar is toch niks mis mee." Een vraag waar geen antwoord op verlangd wordt. "Zo lang ik, samen met mijn vrouw, hier in onze woning kan blijven wonen, hoor je ons niet klagen." Van de woning kent hij elke steen, hoekje en gaatje. En als het tenslotte over Den Briel gaat; "Daar zijn we helemaal tevreden over."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant