Uitzicht is nodig

Terwijl de besmettingscijfers weer oplopen heeft nog slechts 40 procent van de Nederlanders vertrouwen in het Kabinetsbeleid tegen het coronavirus. Terwijl het begrip voor stevige maatregelen nog groot is. Dat is zorgelijk, maar verklaarbaar. 

Niemand kan nog een touw vastknopen aan hoe het Kabinet tot zijn keuzes komt. ``Met 50 procent van de informatie 100 procent van de oplossing proberen te vinden”, zei premier Rutte toen de coronacrisis net ons land had bereikt. Maar dat kan toch na een jaar onderzoek en ervaringen door een leger van deskundigen toch moeilijk meer volgehouden worden. Het probleem is eerder dat er misschien wel te veel deskundigen meepraten en dat het Kabinet dan weer de een dan weer de ander het oor lijkt te lenen. Het gevolg is een zwalkend beleid en groeiende twijfel aan de effectiviteit van de maatregelen. Generieke maatregelen waarvan de logica en de bewijsvoering node gemist wordt. Het beeld overheerst dat we ondanks de beperkingen en de vaccinaties nog steeds aan de grillen van het virus zijn overgeleverd. Er is na een jaar coronabeleid nog steeds geen sprake van “grip”.

Wat vooral ontbreekt is perspectief. Uitzicht op verbetering, uitzicht op beheersing van het virus. Laat het verband zien tussen de maatregelen en het dichterbij een oplossing komen. Laat ook meer maatwerk toe. Vooral op lokaal niveau is er meer variatie mogelijk dan met het centralistische generieke beleid van nu. Dat krijgt soms absurde bureaucratische trekken – zoals nu rond het openstellen van niet-essentiële winkels - en houdt een leger aan bestuursjuristen aan het werk. Brielle is geen Rotterdam, zoals de ene regio ook anders is dan de andere. Over het doel wordt niet van mening verschild. We moeten dat virus eronder krijgen. We moeten onszelf beperkingen opleggen tot dat het geval is. 

Maar tegelijkertijd zou er meer ruimte kunnen komen voor initiatieven die rekening houden met lokale omstandigheden en uitgaan van lokale kracht. Vraag gemeenten eigen afspraken te maken met lokale ondernemers, verenigingen en organisatoren van evenementen. Wat kun je verantwoord wel doen, in plaats van ‘nee’ blijven zeggen? Maak binnen duidelijke kaders iedereen eigenaar en verantwoordelijk voor de aanpak. Houd elkaar aan de afspraken. Spreek ook af wat er gebeurt als de situatie verslechtert en blijf ook handhaven. Voor kleinere gemeenten, voor kleinere gemeenschappen, liggen hier mogelijkheden. Met een groter vertrouwen in de eigen verantwoordelijkheid van ondernemers en verenigingen zal de motivatie en het geloof in het perspectief weer toenemen. En ook het vertrouwen in het Kabinet.