Afbeelding
Column

Gedachten bij 4 mei

Algemeen 183 keer gelezen

Bij mijn vroegere woonhuis in Voorburg werden vorige week Stolpersteine gelegd, die we ook in Brielle kennen. In dat huis woonde in de eerste oorlogsjaren de joodse familie Waisvisz. Vader, bedrijfsleider, moeder en twee zonen in de middelbare school leeftijd. In april 1942 werden ze uit huis gehaald om naar Westerbork gebracht te worden. In mei 1943 werden ze naar Sobibor vervoerd, waar ze vrijwel meteen vergast werden. Nabestaanden zijn er niet. Deze gewone, alledaagse familie is uitgeroeid. Omdat ze joods waren.

Op dinsdag 4 mei houden we weer onze Dodenherdenking. Helaas voor het tweede achtereenvolgende jaar op sobere, ingetogen wijze. Dat hoeft echter niet te betekenen dat we die dag niet kunnen stilstaan bij de vreselijkste misdaad die we de afgelopen eeuw hebben gekend. In gedachten of door om 20.00 uur thuis of waar dan ook enkele minuten stilte in acht te nemen.

Gelukkig vinden de meeste Nederlanders nu hoe principieel verkeerd het was dat een bevolkingsdeel in de oorlog vanwege hun religie kon worden ontrecht, vervolgd en vermoord. Dat mag nooit meer gebeuren, roepen we uit volle overtuiging. We hebben geleerd van die oorlog. En we geloven oprecht dat we nu het goede doen.

We zijn een goedwillend volk, dat geloof ik zeker. Daarom blijft het puzzelen waarom slechts een enkeling protesteerde toen de joodse bevolking meer en meer als tweederangs burgers werd behandeld, toen joodse werknemers hun baan werd afgenomen, joodse schoolkinderen van scholen werden verwijderd, joodse eigendommen vervreemd werden en hun burgerrechten werden afgenomen. Er was verzet, maar verreweg de meeste mensen zwegen toen de joodse buren, collega’s en vrienden naar Westerbork of Vught moesten om vandaar naar concentratiekampen afgevoerd te worden. Alsof men er aan gewend was geraakt dat een deel van onze medebewoners uit ons land verwijderd ging worden. Ze waren immers joods en dat verklaarde blijkbaar genoeg.

Ruim driekwart eeuw later. De Jodenvervolging is rijk gedocumenteerd. We beseffen hoe gruwelijk het was. Dat zal ons nooit meer overkomen, zeggen we tegen elkaar. Maar kunnen we daar echt gerust op zijn? Een groeiend deel van de politiek kijkt niet meer op van standpunten die inwoners niet als gelijk behandelen. Een zesde van de Tweede Kamer sluit moslims uit van een aantal grondrechten. Het is al zo vaak herhaald, dat het in de media al niet eens meer opvalt. Terwijl het flagrant in strijd is met artikel 1 van onze Grondwet. Ik vraag me daarom steeds vaker af of we werkelijk iets hebben geleerd van het verleden.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant