Teun van den Berg

Vanaf de eerste woorden die we met elkaar spraken, hadden we het over voetbal. Voetbal beheerste het leven van Teun en tot op zekere hoogte ook dat van zijn vrouw Aartje. Voetbal beheerst het tegenwoordig ook nog, maar anders dan vroeger.

‘Al is het maar door corona, dat ik in de afgelopen anderhalf jaar bijna geen voetbalwedstrijd heb kunnen volgen en dan bedoel ik de amateurwedstrijden hier in de regio. Normaal gesproken zie ik elke thuiswedstrijd van vv Brielle en struin ik in het weekend ook nog het eiland af om andere wedstrijdjes bij te wonen en te bekijken’, begint hij zijn verhaal.

In vroegere jaren was de inmiddels 82-jarige Teun maar liefst 20 jaar secretaris en vanaf 1988 voorzitter van het Brielse WRW. In al die jaren bezocht hij wekelijks elke wedstrijd van WRW. ‘Op zaterdagochtend kwam ik op het terrein en ergens ‘s avonds ging ik weer naar huis en voor de zondag gold precies hetzelfde. Als er wat te doen was bij WRW, wilde ik het meemaken of het nou om het eerste ging, de jeugd of een veteranenelftal.’ Dan zegt hij verder; ‘ik ben als kind van twaalf jaar, eerder mocht niet, bij WRW gaan voetballen. Ik speelde een paar jaar in het eerste elftal. Ik weet nog goed, dat ik debuteerde in onze uitwedstrijd tegen Dirksland. Dat vergeet ik nooit meer.’ Teun bleef altijd lid van WRW. Tot aan de fusie in 2011 toe.

Hij is liefhebber van heel veel sporten. ‘Het is niet toevallig dat ik een 12-daagse reis naar Peking heb gemaakt om daar de olympische spelen mee te maken. Ook dat zal ik nooit van mijn leven meer vergeten.’ Hoe heeft hij zo’n beetje al zijn vrije tijd willen besteden aan het amateurvoetbal in het algemeen en die van WRW in het bijzonder? ‘Mijn vrouw Aartje kwam ook wekelijks bij de club. Zij waste de voetbaltenues, zij draaide mee bij de bardiensten en was verantwoordelijk voor de verenigingscontributie. Verder voetbalden mijn zoon en dochter bij WRW. Je snapt wel; we zijn eigenlijk alle vier gek van het voetbalspelletje. Dat voorkwam allerlei vragen over waarom ik weer eens naar WRW ging. Ik wilde nu eenmaal niks liever dan mijn vrije tijd besteden aan WRW. Dan heb je er vanzelf ook tijd voor en anders maakte ik wel tijd vrij’. Dan vertelt Teun over zijn voetbalreizen naar het EK in Portugal en Zwitserland, de finale Europacup van Feyenoord in Milaan en zijn reizen naar de Cariben en Oost Azië. ‘Ik heb veel van de wereld gezien en ben daar dankbaar voor.’

Waar ik ook dankbaar voor ben is, op de eerste plaats, mijn erevoorzitterschap van WRW. ik ben lid van verdienste van de KNVB en geweldig toch dat ik een lintje kreeg uit handen van de toenmalige Brielse burgemeester Trix van der Kluit. Dat was rond het 80-jarig bestaan van WRW op voordracht van onder andere Pim de Jong en Frans Groen. Ik mag me sinds dat moment ridder in de orde van Oranje Nassau noemen. Ik werd er volkomen door verrast.’

Zo tegen het einde van het gesprek komt Den Briel nog ter sprake. ‘Ik ben een echte Biellenaar,’ zegt Teun. ‘Ik ben er geboren en getogen en woon al weer jaren in de binnenstad in dezelfde straat waar ik geboren ben. Hier in Den Briel hoor ik thuis.’ Toch een puntje van zorg en kritiek. ‘ Het is jammer, dat zo veel winkels in de loop van de jaren verdwenen zijn. Waar zijn de bakkers, de slagers, de kruideniers en noem maar op, gebleven? Ook de verenigingen zijn aan het verdwijnen. Neem nou bijvoorbeeld de biljartclubs. De levendigheid en gezelligheid is uit de binnenstad aan het verdwijnen. Ik weet dat tijden veranderen, maar toch.’ Teun hoopt dat het coronavirus straks helemaal verslagen is. ‘Niet alleen zal Den Briel dan opfleuren en gaat er weer van alles plaats vinden in de binnenstad. Dan ga ik ook weer graag naar wedstrijdjes kijken en, veel meer als nu, mijn vrienden weer spreken. Tegenwoordig bridge ik trouwens graag. Dat doe ik nu elke dinsdag en donderdag en dat zal ik zeker blijven doen’. Teun heeft zin in een corona vrije samenleving. Dat geldt ook voor zijn vrouw Aartje, die hetzelfde enthousiasme uitstraalt als Teun. Laat die twee maar schuiven!