Toerismehel

We hadden zin in een fietstochtje. We maakten drie fouten: we gingen op een zonnige lentedag, we gingen in het weekend en we volgden een aangegeven route. Stom, stom, stom. Want dan is het natuurlijk hartstikke druk.

Ten eerste waren daar de Mamils: middle aged men in lycra, oftewel middelbare, (iets) te dikke mannen in (te) strakke pakjes. Ze trekken vooral op in groepjes en als ze je passeren is het verstandig om je niet op bloeiend fluitenkruid te concentreren, maar te zorgen dat je in het zadel blijft. Ten tweede zijn daar de jonge kerels. Die zoeven nog veel sneller langs je linker schouder, al roepend ‘hela’ en ‘opzij’, of als ze aardig zijn ‘sorry’ en ‘bedankt’. Terwijl je ze in de verte ziet verdwijnen en je hartslag weer langzaam daalt, is het zaak om je te blijven focussen op de medefietspadgebruikers, want er is nog een derde groep die gevaar oplevert: de e-bikers. Berijders van elektrische fietsen zijn vaak wat oudere mensen, die een snelheid aanhouden waarbij ze hun rijwiel niet meer beheersen.

We zijn met veel, onze wensen en gewoontes zijn verschillend en we moeten dezelfde ruimte delen. Daarom was het best schrikken om te horen dat de naam van de nieuw te vormen gemeente onder meer is gekozen omdat ‘Voorne aan Zee’ meer toeristen zal trekken. Het idee is dat toeristen zorgen voor geld in het laatje en reuring brengen in soms wat saaie stadjes en dorpjes. Helaas moesten heel wat gemeenten al terug komen van dat idee. Het stimuleren van toerisme mondde uit in ‘overtoerisme’.

Het bekendste voorbeeld zijn steden als Venetië en Amsterdam die van ellende niet meer weten hoe ze de toeristenstroom moeten dempen. Amsterdam probeert sinds enkele jaren touringcars te laten uitwijken naar Rotterdam of kustplaatsen in de hoop dat vakantiegangers zich daar ook zullen vermaken.

Steeds meer mensen hebben tijd en geld om erop uit te gaan. Niet alleen bekende steden, ook kleinere plaatsen worden overspoeld door toeristen. In een aantal romantische Italiaanse vissersdorpjes, die gepromoot werden door toeristenbureaus, weten de inwoners zich geen raad meer.

Ook in Nederland steekt dit probleem de kop op. Wie had ooit gedacht dat een stadje als Doesburg met dit soort narigheid geconfronteerd zou worden? Samen met andere Hanzesteden wordt er nu beleid ontwikkeld om het toerisme te spreiden. Bewoners hebben genoeg van drukte en afval op straat, parkeerproblemen en lawaai van evenementen. Maar ook de toeristen worden ontevreden. Ze zoeken rust of het gevoel van een unieke beleving. En in Doesburg beginnen inmiddels zelfs horecaondernemers de alarmbel te luiden. Hotels krijgen afzeggingen tijdens evenementen omdat gasten ‘s nachts graag willen slapen.

Voorne is nog geen toerismehel. Toch: de eerste waarschuwingssignalen zijn er. Drukkere fietsroutes, volle campings en vakantieparken, populaire festivals en evenementen. Willen we echt dat het nóg drukker wordt? Laten we voorzichtig zijn en zuinig op wat we (nu nog) hebben.