Dirk Wolthaus

Dirk Wolthaus werd geboren in Oegstgeest en woont nu al weer zo’n 41 jaren in Den Briel. Hij heeft hier gevonden, wat hij zocht. Je kan hem rustig, ondanks dat hij al weer een tijdje met pensioen is, een druk baasje noemen.

‘Ooit ben ik mijn werkzame leven begonnen bij een groot bedrijf in Aalsmeer. Van het eerste moment van mijn werkzame leven zat ik in het groen. Dat was in mijn geval de bloementeelt. Ik werkte bij grote bedrijven, waar in het hoogseizoen tientallen en soms wel meer dan honderd extra medewerkers tijdelijk werk vonden.’ Dirk doorliep de middelbare tuinbouwschool en deed later daar de ‘A’ opleiding. ‘Uiteindelijk ben ik vervolgopleidingen gaan volgen en kwam ik twee dagen per week weer in de schoolbanken terecht. Ik wilde groen-docent worden. Dat is een goede keuze geweest. Ik kreeg een stage-plek in Den Briel, terwijl ik toen nog in Naaldwijk woonde. Toen ik een woning in Den Briel kon krijgen, heb ik die kans met beide handen aangegrepen. Mijn vrouw had eerst nog wel haar zorgen over alle industrie rondom Den Briel. Uiteindelijk hebben we nooit spijt gehad van die keuze. Ik ben ik er altijd blijven wonen.’

Na 33 jaar docentschap ging Dirk met vervroegd pensioen. Hij was in de loop van de tijd meer dan alleen groen-docent. ‘Een aantal jaren was ik coördinator en heb ik ook biologieles gegeven.’ Straks in september is Dirk al weer acht jaar thuis. Het betekent niet dat hij vaak thuis is. ‘ Vrijwel onmiddellijk na mijn pensionering ben ik gaan rondkijken, op zoek gegaan naar zinvolle invulling van mijn vrije tijd.’ Die zoektocht had succes. ‘Ik ben al weer zo’n acht jaar bestuurslid bij het Vrijheidsbos en vervul er allerlei ‘groentaken’. Wie geïnteresseerd is in het Vrijheidsbos moet maar eens gaan rondneuzen op hun website.’ Dirk heeft een zoon en dochter en een kleindochter. Hij is er super blij mee.

Ander vrijwilligerswerk waar, buiten de coronatijd, nogal wat uurtjes in zijn gaan zitten, is zorgboerderij ‘Op aarde’. ‘Gelukkig kan de zorgboerderij, nu de maatregelen versoepeld zijn, weer meer ouderen met dementie een zinvolle dagbesteding bieden. In de tijd dat er helemaal niks mocht en kon, heb ik daar wel het nodige boerderij-werk gedaan. Meestal in de vorm van groen-onderhoud.’ Met enthousiasme vertelt Dirk over wat de zorgboerderij voor haar mensen heeft kunnen betekenen, toen ze door corona geen dagbesteding mochten aanbieden. ‘Er werden foto’s van de dieren gemaakt en uitgedeeld, we brachten ook wel groentes rond, die hier geoogst waren en we deelden onze nieuwsbrief uit. Contact houden met elkaar vonden we in die tijd erg belangrijk. Onze mensen waardeerden dat’

Vier jaar geleden nam Dirk het initiatief tot oprichting van een Briels repair café. ‘We kregen een startsubsidie van de gemeente en kwamen via wat omzwervingen uiteindelijk in de Sjoel terecht. We herstarten, na de corona- en zomertijd, straks in september weer. Ik heb er nu al weer zin in’. Dat Dirk ook nog een moestuin heeft aan de Rik vertelt hij achteloos. ‘Daar verbouw ik weinig groenten. Ik ga daar vooral heen voor de bloemen.’

Dirk is een veelzijdig man. Hij werkt graag met hout en heeft een nieuwe hobby ontdekt voor de wintermaanden. ‘Ik ben in mijn vrije uurtjes boekbinder, waarbij ik me richt om het herstellen van oude, bijna uit elkaar gevallen, boeken. Daar weer wat moois van maken is dankbaar werk.’ Dat hij cursussen volgde rond houtbewerking en dat hij zelf een houten bok maakte, komt ook nog ter sprake. Voor de foto neemt hij plaats op zijn bok, dat niks meer of minder is dan een houten ‘stoel’, die gebruikt wordt om, tijdens het bewerken, onbewerkt hout op vast te zetten, ‘Zet mij er maar mee op de foto.’

Tot slot nog ‘snel even iets over Den Briel.’ Ik voel me er helemaal thuis. Ik fiets graag, mijn vrouw wandelt graag. We gaan graag uitwaaien op het strand. Eigenlijk heb ik niks te wensen en kan kan ik niet anders zeggen dat we in Den Briel met veel plezier wonen.’