Andrew Elshove

Andrew Elshove praat ingetogen. Elk woord wat de geboren Heemskerker zegt, is raak. Dat hij heel wat te vertellen heeft, is ook een feit. 

‘Ik ben geboren in Heemskerk en verhuisde, toen ik nog maar een kind was, naar Vierpolders. Dat had in die tijd alles te maken met het werk dat mijn vader toentertijd hier in de regio ging doen.’ Jaren later, toen Andrew de leeftijd er voor had, ging hij varen. ‘In 1985 kreeg ik een baan aan de wal. Dat was in de Europoort. Dat was ook het moment dat ik in Zwartewaal ging wonen. Dat ik in Zwartewaal terecht kwam, daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad. Ik woon er nog steeds, omdat Zwartewaal een heerlijk dorps dorp is, alles kleinschalig is opgezet en er onder de inwoners een grote sociale betrokkenheid is. Dat zijn voor mij zaken die ik erg op prijs stel.’ Andrew woont er al weer 35 jaar. Geen haar op zijn hoofd denkt erover te gaan verhuizen.

‘Ik werk in de olie op- en overslag. Daar heb ik gevonden wat ik zocht. Als ik eenmaal ergens een goed gevoel bij heb, dan kom ik tot rust. In zo’n geval blijf ik er met plezier, of het nu om mijn werk gaat, waar ik woon of hoe ik mijn vrije tijd in vul.’

Dat geldt ook voor zijn activiteiten bij ‘zijn’ Zwartewaalse voetbalclub. ‘Ik kwam er zo’n twintig jaar geleden voor het eerst. Mijn dochter ging er voetballen en ik ging mee. Al snel werd ik er jeugdtrainer. Ik ben nooit meer bij die club weggeweest. Met een kleine onderbreking ben ik nu al weer zo’n acht jaar voorzitter.’ Hij mag dan aan het hoofd van de tafel zitten; Andrew beseft als geen ander dat het zo goed gaat bij vv Zwartewaal, omdat de nodige vrijwilligers, uiteraard geheel belangeloos, veel tijd en energie steken in de club. ‘Dit jaar hebben we vijf seniorenteams bij de KNVB ingeschreven. Dat is voor een vereniging als de onze best heel wat. Trouwens; nieuwe jeugdleden zijn altijd welkom en senioren natuurlijk ook.’

Het gaat voortvarend met de club. ‘We willen graag winnen, maar niet ten koste van alles. De derde helft vinden we minstens zo belangrijk. Wij gaan naast winst, vooral ook voor gezelligheid, een babbel en een biertje aan de bar.’ 

Toch maakt Andrew zich wat zorgen. ‘Over de prestaties heb ik geen centje pijn. Maar straks met de fusie van de gemeente Den Briel met Westvoorne en Hellevoetsluis, begint vv Zwartewaal, en trouwens ook vv Vierpolders, met een forse achterstand ten opzichte van andere verenigingen.’ Rustig pratend legt Andrew in een paar woorden uit, waar de schoen wringt. ‘De gemeente Westvoorne en Hellevoetsluis hebben op het laatste moment hun portemonnee getrokken voor hun verenigingen. De gemeente Den Briel hield de hand op de knip behalve dan voor vv Brielle. Zij kampen met hun pretentieus voetbalcomplex met achterstallig onderhoud waarvan de kosten, zo besloot de Brielse gemeenteraad, voor rekening worden genomen van de gemeente. Of er andere schulden zijn die er mee te maken hebben, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat de gemeente Den Briel niet thuis gaf, toen wij als kleine voetbalverenigingen onze zorgen op tafel legden.’ Je merkt aan Andrew dat het hem nog steeds dwars zit.

‘’vv Zwartewaal en de vv Vierpolders doen het op zich hartstikke goed. De verenigingen hebben geen schulden en kunnen zich prima financieel bedruipen. Misschien wel daardoor voor die twee geen cent.’ Nu zucht Andrew. Even is het stil en dan: ‘wij hebben bijna al onze reserves moeten gebruiken om door de coronatijd te komen. Ons spaarvarken is bijna leeg. Het wordt zeer lastig  om over een jaar of vijf nieuwe investeringen te doen of groot onderhoud te plegen. Dat baart me zorgen.’

Straks gaat de competitie weer beginnen. ‘We hopen op inkomsten uit de kantine. Dan is de gezelligheid vast ook weer terug. Met hopelijk ook weer ons jeugdtentenkamp, de bbq en het vijf tegen vijf toernooi. Dat zijn activiteiten, naast het voetbal, die we de afgelopen twee jaar erg gemist hebben.’