Ciska de Boe-Hulst

Haar eerste jaren zijn te scharen onder de noemer ‘bijzonder’. Dat geldt ook voor de aanleiding van haar verhuizing naar Den Briel. Wat ze nog meer te vertellen heeft, mag je gerust opmerkelijk noemen.

Ciska de Boe-Hulst werd geboren in Nieuw Zeeland. Terwijl ze dat zegt, lacht ze. ‘Mijn moeder werd geboren in Noord-Ierland. In haar nog jonge jaren maakte ze een wereldreis. Ze belandde in 1967 in het verre Nieuw Zeeland. ‘Daar ontmoette zij, in een plaatselijke danstent in Hamilton, mijn vader. Hij was zeevarende en zocht wat vertier met een muziekje en een biertje. Die twee werden op slag verliefd op elkaar. Een maand na die ontmoeting trouwden ze en binnen een jaar tijd werd mijn zus en daarna mijn broer geboren.’ Hier haalt Ciska even adem en gaat verder. Ze vertelt dat haar ouders plannen hadden om naar Zuid-Afrika te verhuizen. ‘Mede door het toen heersende politieke klimaat, kwamen we uiteindelijk niet in Zuid-Afrika terecht, maar in Nederland. Mijn vader is geboren in Nederland. Zijn vader, mijn opa dus, zorgde in 1978 voor een woning voor ons in Capelle aan de IJssel. Zo kwamen we in Nederland.

Toen we binnen een paar maanden na onze komst naar Nederland, via Den Briel, onderweg weg waren om in Oostvoorne van een ‘dagje-strand’ te gaan genieten, wisten mijn ouders het meteen: Den Briel is een geweldig stadje. Daar willen we gaan wonen.’ In mei 1979 vestigde onze familie zich in Den Briel en de rest is geschiedenis.’

Ciska en haar man kochten in 1993 hun eigen Brielse woning. Ze wonen er nog steeds en hebben een zoon en een dochter. ‘Den Briel is een gezellig stadje. Er is altijd wel wat te doen. Er wordt behoorlijk wat georganiseerd en aan winkels geen gebrek.’

‘Mijn kinderen zijn pubers en vragen aandacht, maar ik heb ook nog mijn betaalde baan en niet te vergeten mijn vrijwilligerswerk.’ Dit vraagt om uitleg. ‘Ik werk bij een groot cateringbedrijf. Het is mijn taak om te helpen bij opstarten van nieuwe locaties en het begeleiden van bestaande locaties. Ik reis daarvoor door het Botlekgebied, de Maasvlakte en Zeeland. In mijn arbeidsovereenkomst staat, dat ik restaurant coach ben.’

Dan komt haar vrijwilligerswerk ter sprake. ‘Vroeger, toen de kinderen nog op de basisschool zaten, vond ik het mijn plicht om op school te helpen. Het mes sneed aan twee kanten. Op die manier leerde ik ook nieuwe mensen kennen.’  Al van voor die tijd collecteert Ciska jaarlijks voor de Nederlandse Brandwonden Stichting. Maar er is veel meer. ‘Door de coronatijd is het het laatste ander half jaar niet van gekomen, maar normaal gesproken wandel ik regelmatig met bewoners van ‘de Plantage’. Dat is heel dankbaar werk. Gelukkig draait voetbalclub vv Brielle ook weer. Daar help ik wel eens bij de ingang van de kassa, zodat we zeker weten dat alle toeschouwers bij een wedstrijd van het eerste team een kaartje kopen.’ Tussen neus en lippen door vertelt Ciska ook nog over haar rol in de medezeggenschapsraad van het Maerlant college.

Mensen helpen staat bij Ciska hoog in haar vaandel. Niet zo gek dus dat ze nog meer vrijwilligerswerk doet. ‘ Zo’n dertien jaren geleden begon ik, toen mijn dochter lid werd van de Geuzenkinderen, met het assisteren van Heleen Wemerman bij optredens en repetities van haar kindergroep. Heleen is er inmiddels mee gestopt. Samen met Marleen, Sandra, Sanne en Laura zijn wij bezig met het opzetten van een nieuwe groep Geuzenkinderen. We hopen volgende maand de eerste repetities te doen.’ Er is wat dat betreft nog veel werk aan de winkel. Als er nog kinderen zijn die zich bij ons willen aansluiten: heel graag! Zij kunnen, of natuurlijk hun pappa of mamma, een berichtje sturen; ciska.de.boe@gmail.com of naar a.m.willigen5@outlook.com. Ik hoop dat we veel post zullen binnen krijgen. Hartstikke leuk toch als volgend jaar op 1 april een nieuwe groep Geuzenkinderen hun straatact opvoeren. Dat moet gaan lukken.’