Afbeelding
Dagboeknotities

Pissig

Algemeen 237 keer gelezen

Sommige lezers vinden deze columns nogal pissig. Waarom toch dat getier en gefoeter? Nou, dat komt zo: negatieve gebeurtenissen en misstanden vallen meer op dan alles wat van een leien dakje gaat. En wie zit er te wachten op de beschrijving van een dag waarop ik fluitend van geluk door het leven stap? Niemand, want dat is doodsaai.

Bovendien hebben veel columnisten de (ijdele?) hoop dat hun op- en aanmerkingen opgepikt worden door degenen die in onze maatschappij de touwtjes in handen hebben. Of dat lezers denken: verrek, hij heeft gelijk, ik zal me voortaan anders gedragen. Stel dus even uw beeld bij. Diep in mijn hart ben ik geen oude zeikerd, maar een idealist.

Terug naar de pissigheid. Wat dat betreft kwam ik deze week ruim aan mijn trekken. De gebeurtenis speelt zich af op een doordeweekse dag. Het was schitterend weer en ik vond dat ik er wel aan toe was om de thuiswerkplek een middagje te verlaten. Het strand van Rockanje lokte; het lag er heerlijk stil en verlaten bij.

Ik installeerde me langs de vloedlijn met handdoek, krantje, tablet, hapje, drankje, enzovoort. Honderden meters links en rechts van me niemand te zien. Door de branding liepen wat wandelaars. Terwijl ik over het water zat te turen, liep er een man met een hond voor me langs. De hond leek ineens interesse voor me op te vatten, boog af en zette koers richting mijn badlaken. ‘Nee Gijs’, riep zijn baas. (In werkelijkheid heette hij anders, ik noem hem hier Gijs om zijn privacy te beschermen. Het beest kan er immers niets aan doen dat hij in dit verhaal voorkomt.)

Gijs reageerde echter niet op zijn baas, het was duidelijk dat hij het op mij voorzien had. Ik houd van honden, maar deze wilde ik graag op afstand houden. Zijn vacht zat vol water en zand, dat had ik liever niet op mijn spullen. Vandaar dat ik ook begon te roepen. Ksst, terug, wegwezen, nee, nee, néé, en allerlei andere afwerende kreten. Daar werd Gijs alleen maar enthousiaster van, hij stormde nu in volle vaart op me af.

Toen hij vlakbij was remde hij plotseling af. Niet om naar zijn schreeuwende baas terug te keren, maar om zijn achterpoot op te lichten. Vervolgens piste hij over mijn tablet, die ik nog pijlsnel probeerde weg te grissen. Te laat. Ik riep een lelijk woord naar de baas. Nou ja, die man was natuurlijk helemaal niet de baas. Hond Gijs was de baas en dat had hij even duidelijk gemarkeerd.

Daar zat ik dan. Ondergepist op een zo goed als leeg strand. Gijs, die er helemaal niets aan kon doen dat hij nooit opgevoed was, werd uitgekafferd. Terwijl de enige schuldige in deze kwestie zijn baas was. Ik kreeg enorme behoefte hém een lesje te leren. Ik deed het niet. In plaats daarvan staat hij nu hier in de krant. En op het internet. Zo heeft u er ook nog lol van.

Verzoek aan alle hondenuitlaters, waar dan ook: als u uw huisdier niet onder controle heeft, houd hem dan aan de lijn. Dat voorkomt ergernis en ongelukken.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant