Ed van Dort

Ed van Dort is meer dan zo maar een sociaal betrokken man. Deze Briellenaar denkt na over hoe het beter kan met de wereld. Daarbij richt hij zich vooral op de vraagstukken over energie, de transitie, klimaatverandering en sociale problemen, zoals armoede en grote verschillen tussen rijk en arm.

‘Ik ben geboren met belangstelling voor techniek, chemie en alles wat je daarmee doen kan om je doelen te bereiken. Het is niet toevallig dat ik, samen met een compagnon in 2017 het bedrijf KuneVerda begon. KuneVerda is een woord uit het Esperanto en betekent niks meer of minder dan samen groen.’ In die twee woordjes, blijkt even later, zit veel, zo niet alles, waarmee het bedrijf zich bezig houdt. ‘Wij zijn op zoek naar duurzame energie-keuzes rond de bedrijfsvoeringen van onze klanten. Dat kan gaan om kantoorpanden, maar net zo goed over bedrijfsterreinen. Ook buigen wij ons over vragen zoals hoe onze klanten overtollige energie kunnen hergebruiken.’

Door zijn werk heeft Ed inmiddels heel wat van de wereld gezien. Het is niet toevallig dat er in zijn tuin een soort brommobiel staat. ‘ Dit voertuig is een overdekte elektrische fiets. Om vooruit te komen is elektriciteit als energiebron voldoende. Trappers ontbreken. Ed heeft, in dienst van het TNO, dit apparaat mee helpen ontwikkelen

Door corona, kwamen nogal wat van zijn werkzaamheden op een laag pitje te staan. ‘Daarom heb ik me voor drie dagen per week verhuurd aan de gemeente Westland. Daar hou ik me bezig met aardwarmte voor tuinbouw en hergebruik van energie.’

Dan komt tijdens het gesprek Den Briel voorbij. ‘Ik woon sinds 1985 in Den Briel en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Hier zijn jaarlijks talloze leuke en gezellige activiteiten. Den Briel leeft! Ik weet zo gauw niet weten, waar ik niet tevreden over ben.’ Nu er weer wat meer kan, zal de gezelligheid snel terug zijn.’

Ed is in vele landen geweest, zoals Mexico, Panama en Guatemala. ‘Daar heb ik ontdekt wat armoe voor mensen betekent. Dat heeft veel indruk op mij gemaakt en me aan het denken gezet.’  

Het is niet toevallig dat Ed als vrijwilliger bij de Brielse Wereldwinkel terecht kwam. ‘Sinds kort ben ik plaatsvervangend voorzitter. We zijn op zoek naar iemand hier op Voorne die de taak van voorzitter van het bestuur op zich wil nemen. Tot die tijd neem ik de honneurs waar.’ De Brielse Wereldwinkel heeft Ed hoog zitten. ‘Vroeger was de Wereldwinkel vooral gericht op levensmiddelen die op een eerlijke manier waren geproduceerd in derde wereldlanden. Tegenwoordig zijn die artikelen zoals fairetrade koffie en thee in de meeste supermarkten ook te koop. De Wereldwinkel heeft op die ontwikkelingen ingespeeld en heeft zich ontwikkeld tot een cadeauwinkel en niet zo maar eentje! Daar kan je vinden wat elders niet te koop is.’ Ed gaat verder over de Wereldwinkel. ‘Jaarlijks kunnen we mooie donaties doen aan projecten en doelen. Dit jaar hebben we donaties gedaan voor projecten in onder andere Nepal en Zuidelijk Afrika. Het geld is gebruikt voor het verder ontwikkelen van onder andere kleinschalige bedrijfjes.’  Tot slot zegt hij; ‘is het niet onze plicht om hier in het rijke Europese westen, iets te doen voor mensen die het elders op de wereld een stuk minder hebben dan wij?’

Nog even komt de klimaatverandering ter sprake. ‘Waar ik me echt aan stoor, zijn de mensen die glashard blijven ontkennen dat er op de wereld klimaatverandering plaats vindt. En als dat wel zo zou zijn, zou dat niet komen door de mensen en hun gedrag. Je zou toch zeggen dat elk weldenkend mens zoiets groots, en de rol van de mens daarin, niet ontkent.’ Ed stoort zich daar niet alleen aan, maar hij vindt het ook jammer. ‘Iedereen kan zijn of haar steentje bijdragen. Wat dacht je van het aanschaffen van zonnepanelen en/of elektrisch rijden? Laten we met z’n allen wat meer bewust leven.