Acute problemen

Daar zitten we dan. Corona bepaalt nog steeds ons leven. Begin vorig jaar was het heel even de ver van ons bed show, maar het kwam dichtbij en is een acuut probleem geworden. Hoe moeten we verder? Als u dit leest zijn er weer nieuwe maatregelen van kracht en waarschijnlijk zijn de oude, welbekende adviezen maar weer eens herhaald.

Gedragsonderzoek laat zien dat mensen pas in actie komen als het probleem voelbaar en zichtbaar is geworden. Zolang dat niet het geval is, willen we er best over lezen en praten, maar een gevoel van urgentie ontbreekt. Hoe zichtbaarder de ellende, hoe meer motivatie om die aanpakken. Ook als het wat kost. Geld, tijd, energie, comfort, dat willen we pas inleveren als het noodlot aan de deur klopt.

Dat is goed te zien in Italië. Vorig jaar zat men daar maandenlang doodsbang opgesloten in huis, terwijl de ambulances en lijkwagens door de straten reden. Italianen zijn dolblij dat het normale leven min of meer hervat is en hebben bijzonder weinig problemen met het dragen van mondkapjes of afstand houden.

In onze regio stierven veel minder mensen. Daardoor maakte het alleen indruk op hun naasten en niet op de hele gemeenschap. Degenen die Covid overleefden en al maandenlang met nare gevolgen kampen, blijven praktisch onzichtbaar. Daardoor denken velen dat het allemaal misschien wel meevalt. Maatregelen als mondkapjes dragen en afstand houden lijken dan al teveel gevraagd.

Een ander groot probleem dat ons allemaal gaat raken is de klimaatcrisis. Maar ook daarbij geldt dat we nauwelijks in beweging komen omdat we er in ons dagelijks leven nog weinig van merken. De zomers worden warmer, maar eigenlijk viel dat dit jaar best mee. En in Limburg spoelden mensen uit hun huizen, we leefden heus met ze mee, maar feit is wel dat de zee hier nog niet over de duinen klotst.

Deskundigen schrijven zich al decennialang de vingers blauw over de grote problemen waar we mee te maken krijgen als we zo doorleven. Er verschenen alarmerende artikelen, schokkende documentaires, niemand kan straks nog zeggen dat hij van niets wist. Binnen afzienbare tijd zal de zeespiegel schrikbarend stijgen en wat dan?

Toch leven we door of we alle tijd hebben. Wat mag de burger verwachten van de landelijke overheid en van de gemeente? Welwillende burgers investeren in zonnepanelen, maar moeten we ook onze portemonnee trekken voor warmtepompen? Of komen er gemeentelijke voorzieningen om ook bestaande woningen van het gas af te halen?

Het gemeentelijk beleid straalt tweeslachtigheid uit. Enerzijds sympathieke acties als het geven van voorlichting en het aanstellen van klimaatburgemeesters. Anderzijds zien we overvloedige verlichting en hoog afgestelde thermostaten in gemeentelijke accommodaties. Wat voor signaalfunctie heeft zoiets? En wat te denken van een evenement waarbij terreinwagens over het strand van Rockanje crossen? Zo uniek en bijzonder, dat kan alleen hier. Ja, elders is het allang verboden. Is dit iets om trots op te zijn of om je voor te schamen?