Modder en veren

Tegenwoordig is communicatie niet slechts een vak, maar zelfs een wetenschap. Hoe moet je het aanpakken om je boodschap over te brengen, wat werkt het beste bij de kijker, toehoorder, kiezer, klant, patiënt? Wat ga je vertellen, in welke vorm en op welk moment?

Een interessant voorbeeld is de ingezonden brief die deze week online verscheen. Het is een boodschap van een politieke partij in Westvoorne. Wat zou het beoogde effect zijn geweest bij het schrijven ervan? Bij mij als lezer was dat in ieder geval schrik en verbazing. Ik las dat de huidige coalitie de handen vol had gehad om het huishoudboekje op orde te krijgen. Men was weliswaar voortvarend aan de slag gegaan, maar alles bij elkaar had het veel – extra – tijd gekost.

Dat kwam omdat de voorgangers er min of meer een puinhoop van gemaakt hadden. De voormalige wethouder van financiën was zelfs vertrokken zonder ook maar één dossier over te dragen of achter te laten. Wát? Ik viel haast uit mijn stoel van verbazing. Echt waar? Had ik dat allemaal gemist? Dat moet toch een rel van jewelste geweest zijn?

Wat was er gebeurd? Had hij al zijn paperassen door de papierversnipperaar gejast? Of had hij alle dossiers in kartonnen dozen gepropt en was hij er spoorslags van door gegaan met onbekende bestemming? Is er onderzoek naar gedaan? Waar valt zoiets onder? Is dit nou wat ze noemen ‘verduistering in dienstbetrekking van dossiers’? Is er aangifte gedaan? Is de zaak al opgehelderd?

Maar wacht eens even. Dat kan toch helemaal niet? De afgelopen decennia zitten dergelijke dossiers toch niet meer in een archiefdoos? Alles is toch al lang gedigitaliseerd? En dan mogen we er als inwoners en kiezers toch wel vanuit gaan dat die administratie niet in het bezit is van een enkel, willekeurig persoon? Het voltallige college zal een en ander toch in de laptop of Ipad opgeslagen hebben? En alle ambtenaren van de afdeling financiën? Werden die door de voormalige wethouder genegeerd en zoog hij een complete begroting uit zijn eigen duim? Vragen, vragen en nog eens vragen.

Eerst maar eens rustig verder lezen, die ingezonden brief. Na het alarmerende begin, slaat de toon om. Hoe zou je die het best kunnen omschrijven? Ik zou zeggen: als borstklopperij. Want mensen, wat er – ondanks die onmogelijke start – allemaal niet voor elkaar gekomen is! Dat is bepaald niet niks. Westvoorne is langs de rand van de afgrond gegaan, maar wees gerust, dankzij die ene partij (met een beetje hulp van anderen) staat alles nog fier overeind.

Toen ging me een lichtje op. Politieke borstklopperij, wanneer zien we dat? In verkiezingstijd! Het is weer zover, het startsein is gegeven. En als je modern campagne voert, dan zijn veren in je eigen reet beslist onvoldoende. ‘Negative campaigning’, dat is waar Amerikanen goed mee scoren. Wij Hollanders noemen het gewoon ‘moddergooien’. Je kunt mikken op tegenstanders en zelfs op je voorgangers van jaren terug. Maar of dit de sympathie van de kiezers zal opwekken? We wachten af.