Afbeelding
DAGBOEKNOTITIES

Afval

Actueel 187 keer gelezen

Het mocht dan redelijk donker zijn, toch voelde ik me ongemakkelijk. Midden in de nacht in mijn onderbroek op straat, rondsluipend met een grote plastic zak, wat moesten de mensen er wel niet van denken?

Even tevoren lag ik nog lekker te pitten toen ik plotseling ruw wakker geschud werd door mijn echtgenote. 'Het plastic! Leen, je bent vergeten het plastic buiten te zetten!' En natuurlijk had Marjan gelijk. Het was weer eens zover. Op een of andere geheimzinnige manier was de ophaaldag van het plastic afval aan onze aandacht ontsnapt. En op een nog veel geheimzinniger manier was het haar plotseling weer te binnen geschoten. Om drie uur 's nachts. Dan kun je twee dingen doen. Je lekker omdraaien en denken 'dat zien we morgen dan wel weer'. Maar daarmee schuif je een akelig probleem voor je uit. 's Morgens ben je geheid te laat om de vuilniskar nog te onderscheppen en dan zit je dus met die zak. Wat te doen? Nog twee weken in het schuurtje laten staan? Dat gaat behoorlijk stinken, want er zitten tegenwoordig ook melkpakken en blikjes met voedselresten bij. Niet fris bij 's zomerse temperaturen. Je kunt het hele geval in de grijze kliko deponeren, dan ben je ervan af. Maar daar staat dan tegenover dat je je afvalscheidingswerkzaamheden van de afgelopen twee weken voor niets hebt gedaan. Geen fijn gevoel. Een dilemma dus, je gaat erover liggen piekeren, valt niet meer in slaap en de volgende dag voel je je een natte dweil.

Ik besloot dan ook wijselijk om over te gaan tot de tweede optie. Meteen door de zure appel heen bijten: uit bed, naar beneden, zak aan de straat zetten en zo snel mogelijk weer terug onder de wol. En omdat het toch een mooie zomernacht was, waagde ik het erop om die actie uit te voeren zonder voorafgaande aankleedsessie.

Nu sloop ik dus blootsvoets, in mijn onderbroek, richting lantaarnpaal, want daar verzamelt de hele buurt de tweewekelijkse plastic berg. Maar hoorde ik daar niet iets ritselen achter de struiken? Toch geen buurvrouw die nog op zoek was naar een weggelopen kat? Ik nam een sprintje, dumpte snel mijn vuilnis en tijgerde terug naar de voordeur. Met een beetje geluk had niemand me gezien.

Dit zijn zo de avonturen waarin je verzeild kunt raken als brave burger op het gebied van afvalverwerking. Zeer tevreden met mezelf kroop ik mijn bed weer in.

Toch ben ik zeker niet de enige die extra inspanningen verricht op dit gebied wanneer de situatie er om vraagt. Geregeld zie ik een buurvrouw na een winderige nacht in de weer met een prikker om verwaaid plastic of papier uit de rozenstruikjes te vissen. Ook plakt ze wel eens teksten op rondslingerende matrassen of witgoed. 'Dit is geen vuilstortplaats!' Je kunt er cynisch van worden, want uit de feiten blijkt immers het tegendeel. Je kunt ook optimistisch blijven en denken: haar vermaningen brengen sommige viespeuken wellicht toch tot inkeer. Wat mij betreft verdient ze een lintje.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant