Verkiezingen

De gemeenteraadsverkiezingen, het gaat om zaken die ons direct aangaan, in onze eigen woonomgeving, onze eigen, persoonlijke situatie. Maar het blijft lastig om je in de materie te verdiepen. Zelfs al je van goede wil bent en de democratie een warm hart toedraagt, is het een hele klus om uit te vissen welke partij je het meest aanspreekt. Zelfs als je 's avonds, na een lange dag hard werken, als de vaat gedaan is, de hond uitgelaten, de e-mails beantwoord, nog puf hebt om alle verkiezingskrantjes en flyers door te nemen.

Want je moet wel met een vergrootglas lezen om verschillen te ontdekken. Eigenlijk wil iedereen hetzelfde: een mooie, veilige gemeente, waar het prettig wonen is. Dus goede faciliteiten voor sport- en andere verenigingen, aandacht voor cultuur, voor de zorg, voor de jeugd (maar óók voor ouderen), voor luxe woningen (maar óók voor sociale woningbouw), voor milieu en duurzaamheid (maar óók voor carbidschieten, vuurwerkshows, grasmaaierraces, off-roaden op het strand in fourwheel drives).

Al die overeenkomsten maken het voor ons moeilijk om te kiezen, maar gelukkig des te makkelijker voor de gekozen raadsleden om straks samen aan de slag te gaan. Het gaat er niet om wát er precies aangepakt moet worden, maar wie het gaan doen. En niet te vergeten: hoe. En wat het mag kosten. Wanneer is een accomodatie te duur, te klein en/of te lelijk? Vragen waar je lang over kunt debatteren, maar als je wil, kom je er samen wel uit. De campagnes in onze gemeenten verliepen gemoedelijk, maar Westvoorne zou Westvoorne niet zijn, als er niet op de valreep nog een verkiezingsrelletje was.

Wat was het geval? Onverlaten plakten stickers met de afbeelding van een doodskop over de portretfoto's van kandidaten op verkiezingsposters. Ik stel me voor hoe zoiets in zijn werk gaat. Een bestelling kant-en-klare stickers plaatsen, keukentrapje mee en plakken maar. Zo gefikst. Dat ging vroeger wel anders. Toen werd zo'n actie nog heel ambachtelijk uitgevoerd. Ach ja, waar zijn de tijden gebleven dat je in het holst van de nacht, gewapend met viltstift en zaklamp, op pad ging om snorretjes te tekenen op de bovenlip van Lubbers of Den Uyl? Als je dan toch bezig was en de kust leek veilig, was het erg verleidelijk om er dan maar meteen een Hitlersnorretje van te maken. Vast geen prettige gewaarwording voor de betrokkenen, zo'n doodshoofd of snor op je postzegel.

Een klasgenoot had een vriendelijker actie bedacht om de gevestigde orde te dwarsbomen. Hij plakte stiekem een ander exemplaar náást de keurige VVD-affiche op het raam van zijn vader. Die van dat blote meisje met de koe: PSP, ontwapenend. Het effect was verre van ontwapenend, de vader was woest. Hoe zou hij gereageerd hebben op een doodskop? Sommigen vinden het een kwajongensstreek, anderen vatten het op als een serieuze bedreiging.