Afbeelding

Imanda Molendijk

Oostvoorne – Toen Hugo Lens in 1989 de optiek van Tieman in Oostvoorne overnam, was Imanda Molendijk destijds het enige personeelslid. Nu 31 jaar later, is Hugo Lens Optiek een heel andere zaak dan destijds, maar Imanda werkt er nog altijd volledig naar haar zin en vol overgave. Je kan de geboren en getogen Oostvoornse dus gerust ‘de ogen van het dorp’ noemen.

Hoewel van origine bloembindster, maakte Imanda Molendijk in 1984 de overstap naar de optiek. ‘De bloemwinkel in Rockanje waar ik werkte, stopte ermee,’ zegt Imanda, ‘en in Oostvoorne had Tieman iemand nodig voor de goud- en zilverafdeling van de optiek. Ik ging er werken en werd zodoende een collega van Hugo Lens, die de zaak vijf jaar later overnam. Hugo begon bescheiden. Hij legde zich toe op de brillen. En ik deed alle mogelijke voorkomende werkzaamheden. Door mijn vijf jaren bij Tieman en 31 jaren bij Hugo Lens heb ik zo’n beetje alle ins en outs binnen de zaak leren kennen.’

De kennis van zaken van Imanda beperkt zich niet alleen tot haar werkgebied, want ook veel van wat zich in haar dorp afspeelt, ontsnapt niet aan haar aandacht. Zo was ze bijna 23 jaar lid van Volharding, waar ze als kind lyra leerde spelen en later ook deel uitmaakte van het bestuur van de muziekverenging. Ze zette zich ook zo’n vijftien jaar in voor Oranjecomité van Oostvoorne, was lid van het jeugdbestuur van voetbalclub OVV, jureerde bij de lampionoptocht van Oostvoorne en bij het straattekenen in de periode dat Hugo Lens dat nog organiseerde. ‘We wonen in een prachtig dorp,’ zegt Imanda. ‘Een dorp waarin het bruist van de activiteiten. Dat moeten we koesteren. Daarom draag ik op mijn manier ook mijn steentje bij om het dorp te houden zoals het is. Wat ik op het dorp kan kopen, koop ik ook op het dorp. Het is zo belangrijk voor de leefbaarheid dat plaatselijke middenstanders hun bestaansrecht houden. Als je niet oppast, woon je voor je het weet in een slaapdorp. Je moet er toch niet aan denken dat je voor een aardappelschilmesje naar Den Briel moet of zo?’

Als lid van de stichting Vrienden van Oostvoorne, die op zijn beurt weer de commissie ‘honderd jaar lampionoptocht Oostvoorne’ ondersteunt, had Imanda het druk met de voorbereiding op een gedenkwaardige ‘eeuw-editie’ van de lampionoptocht die in september plaats moest vinden. Totdat corona het gewone leven volledig op zijn kop zette. ‘Die honderdste optocht komt er echt wel,’ verzekert ze. ‘Alleen dit jaar dus niet. We zijn overigens wel bezig met een alternatieve activiteit die hopelijk wel kan. Totdat de vergunningen daarvoor rond zijn, kan ik daar verder weinig over zeggen, maar als we toestemming krijgen, zit er nog een leuke verrassing voor heel Oostvoorne aan te komen.’