Kees Haanstra

Kees Haanstra is een geboren Rotterdammer. Hij zag het levenslicht in Charlois. Hoe hij in Den Briel terecht kwam, is slechts een klein onderdeel van zijn verhaal.

‘Ik ben van 1953’, begint Kees. Samen met mijn ouders heb ik zo’n 12 jaren in Rotterdam gewoond. In 1965 verhuisde ons gezin naar Den Briel. Ik dus ook. We betrokken een nieuwbouwwoning in Rugge.’ Toen Kees ging samenwonen met zijn Mieke maakte hij een kortdurend uitstapje naar Rotterdam om weer terug te komen naar Den Briel. ‘In 1977 kochten we een woning in Zuurland. Daar hebben we gewoond tot ergens in 1985. Toen zijn we verhuisd naar Vierpolders en daar wonen we nog steeds in precies dezelfde woning. Vierpolders aan de rand van het groen, een mooie tuin en vlakbij Den Briel. Ik had het niet beter kunnen treffen.’

Heel zijn werkzame leven heeft Kees gewerkt in Rotterdam. Inmiddels is hij al weer ruim acht jaar met pensioen. Vanaf dat moment heeft hij het misschien wel drukker dan de tijd ervoor. ‘Contacten met de mensen rondom mij heen, vind ik belangrijk’, gaat Kees verder. Hij benadrukt dat wel een paar keer, tijdens het gesprek. ‘Dat is ook de drijfveer van mijn vrijwilligerswerk. Mensen, daar draait het leven om.’ Dan vertelt hij over ‘t Dijckhuis in Vierpolders en wat hij daar als vrijwilliger doet. ‘Nu het weer een beetje kon, organiseerden we gelukkig weer activiteiten waar elke inwoner uit Vierpolders aan kon deelnemen. Maar nieuwe maatregelen gooien helaas roet in het eten.’  Laatst hadden we een whiskyproeverij; hartstikke leuk en gezellig!  Maar ik vrees voor het doorgaan van het Kerstfeest en het Nieuwjaarsfeest. Nog meer bezoekers naar ‘t Dijckhuis is wel een wens van mij.’

Kees is ook actief binnen de Stichting Havlíckuv Brod Brielle. Jammer genoeg hebben we de laatste twee jaren haast niks kunnen organiseren. Ons jaarlijks reisje naar Tsjechië om hun feest van 17 november mee te vieren, hebben we afgezegd. We hopen dat volgend jaar covid wel voldoende onder controle is en dat we dan op hun markt weer ouderwets oliebollen kunnen bakken en uitdelen.’

Hij heeft  ook goed nieuws. ‘Gelukkig komt er ook dit weer ‘gewoon’ een kerstboom die we krijgen van de gemeente Havlíckuv Brod. Maar uiteraard wachten we eerst Sinterklaas af. Als hij eenmaal weer vertrokken is, zal er op de Brielse markt, als dat mag, weer lichtjesavond zijn.’

Kees heeft het druk. Hij was een tijdje met pensioen, toen hij zich meldde om werk te gaan doen voor Stimos. ‘Dat is een Spijkenisser stichting die ingaat op allerlei sociale vragen en noden die voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan schulden, het invullen van ingewikkelde vragenformulieren, onduidelijkheden over bijstandsverlening en toeslagen. Ik draai elke vrijdag mee binnen het loket van Stimos. Het voelt goed om op deze manier iets te kunnen doen voor mensen die hulp nodig hebben en dreigen te verdwalen in de steeds meer ingewikkelde regelgeving.’

Mijn wens is, dat jongeren meer vrijwilligerswerk gaan doen. Het vrijwilligerswerk vergrijst. Neem nou de Brielse molen ‘t Vliegend Hert. Daar ben ik ook bij betrokken. We zijn blij met maar liefst vier molenaars. Maar de jongste van het stel is wel zeventig jaar! 

Tenslotte komt Den Briel nog even ter sprake. ‘Over de contacten met de gemeente ben ik meer dan tevreden. Ze denken mee op het moment dat ik een vraag of opmerking heb. Ik hoop dat dat na de fusie van de gemeente Den Briel met Hellevoetsluis en Westvoorne ook nog zo zal zijn. De grote gemeente zoals straks ‘Voorne aan zee’ zal zijn, heeft misschien wel heel iets anders aan haar hoofd dan problemen of vragen over de molen, het Havlíckuv Brod Brielle comité of het Dijkchuis van Vierpolders. ‘Voorne aan zee’ moet aandacht blijven geven aan kleine initiatieven en activiteiten die de krant niet halen. Maar wellicht zal dat allemaal reuze meevallen. Ik hoop het maar.’