Hans de Heer ook na bijna dertig jaar nog lang niet klaar

Hellevoetsluis/Vierpolders – Voor het eerst in bijna dertig jaar kwam de boodschap dat een club niet met hem als trainer doorging als een verrassing. Hans de Heer was zeker nog niet klaar bij Vierpolders, maar de club kennelijk wel. Dat de inmiddels 57-jarige Hellevoeter ook nog lang niet klaar is met het trainerschap en de voetbalwereld niet met hem, bewijst het besluit van Rijnmond Hoogvliet Sport om De Heer met ingang van het nieuwe seizoen als hoofdtrainer van de selectie aan te stellen…

Binnen een week na de mededeling dat Vierpolders het contract van De Heer niet ging verlengen, was De Heer rond met een andere club. In een tijd dat er veel en veel meer trainers zijn dan voetbalclubs is dat best bijzonder te noemen. 

Bevestiging
‘Het is voor mij alleen maar de bevestiging van mijn indruk, dat de amateurvoetbalwereld mij als trainer kent en waardeert,’ constateert Hans de Heer. ‘Geloof me, dat Vierpolders niet met me door ging, kwam best hard bij me binnen. Ik zag het gewoon niet aankomen. Dit is mijn 29ste jaar als trainer en ik heb in die tijd best een betrouwbaar gevoel ontwikkeld om het moment van afscheid aan te zien komen. Maar dat gevoel had ik nu dus nog niet. Een trainer is een passant, dat weet je als je bij een club binnenkomt en ook als je er weer weggaat. Je hebt een houdbaarheidsdatum.’

80 procent
‘Als ik blijf bij een club,’ gaat De Heer verder, ‘dan wil ik ook zeker weten dat de spelers met wie ik werk dat ook willen. Daarom heb ik ook altijd een percentage van tachtig procent gehanteerd. Tachtig procent van de groep moet het zien zitten om met mij als trainer het nieuwe seizoen in te gaan. Jawel, dan leg je de macht over mijn aanblijven of niet inderdaad wel bij een relatief heel kleine groep. Er hoeven maar een paar jongens het niet in je te zien zitten en je lot is bezegeld. En dat was bij Vierpolders het geval. Okay, dan moet je de gevolgen accepteren. En niet achteraf gaan janken. Maar het blijft jammer. Ik heb met Vierpolders tot dusver nog geen competitie af kunnen maken. Denk ook, dat als we op dit moment zes punten meer hadden gehad, er waarschijnlijk wel tachtig procent voor mijn aanblijven was geweest. Zes punten zijn twee gewonnen wedstrijdjes. Daar praten we dus over…’
Als de coronamaatregelen het toelaten worden de amateurcompetities dit seizoen voor het eerst in drie jaar wel voltooid. Dat betekent dat De Heer nog een halve competitie heeft om met Vierpolders te presteren zoals hij had willen presteren. ‘Natuurlijk wil ik straks met opgeheven hoofd de Coosenhoek verlaten,’ zegt De Heer. ‘Maar er is ook iets stuk gegaan. Dat is duidelijk. Je legt niet meer die tien procent bovenop de honderd procent die ik er toch altijd al insteek. Je schuift na de training niet meer zo makkelijk aan bij een tafeltje om een potje mee te kaarten. Je organiseert niet meer een etentje in plaats van een training. Dat wordt ook niet van me verwacht, dat weet ik ook wel. Maar het zijn wel de dingen die mij als trainer kenmerken. Die het trainerschap voor mij meer maken dan je op de club melden en je oefenstof afdraaien.’

Melissant
Niet elk van de 29 seizoenen dat hij nu trainer is, was het prijs, maar het ging bij Hans de Heer en de clubs waar hij trainde altijd wel ergens over. Of het nou om promotie draaide of dat het knokken was om degradatie te voorkomen. Op de twee laatste coronajaren na, gebeurde er waar De Heer actief was, altijd wel wat.
‘Mijn eerste club als hoofdtrainer was Melissant,’ zegt De Heer. ‘Ik was 31 jaar en wel zo’n beetje klaar met zelf voetballen. Al heb ik in mijn eerste jaar bij Melissant nog wel een paar keer mijn voetbalschoenen aangetrokken toen WRW, de club waar ik altijd heb gespeeld, een beroep op me deed omdat er in de nacompetitie behoefte was aan routine. Ik heb drie jaar bij Melissant getraind en ben met die club gepromoveerd naar de derde klasse. Dat was destijds voor het eerst in de geschiedenis van de club.’

Hellevoetsluis
Na Melissant volgden zes seizoen Hellevoetsluis, waar De Heer nauw samenwerkte met Hans Venneker en tevens het einde van de zondag-afdeling meemaakte. ‘Promotie naar de tweede klasse, een nacompetitie waarin we degradatie voorkwamen en een nacompetitie waarin we promotie naar de eerste klasse misliepen. Het waren mooie jaren aan de Brielsestraatweg,’ mijmert De Heer. ‘Na Hellevoetsluis trainde ik een jaar bij Rockanje, maar toen deed Teun van den Berg een beroep op me. ‘Of ik WRW wilde trainen in de laatste jaren voor de fusie met SC Voorne. Dat is me uiteindelijk niet gelukt. Na twee seizoenen waarin WRW naar de tweede klasse promoveerde, werd Steef Buijs als trainer gehaald en ben ik naar NBSVV gegaan. In Nieuw-Beijerland heb ik drie seizoenen getraind. Het waren de jaren met de broers en neven Bestebreur. Ik had er op een goed moment vier in mijn elftal. We promoveerden ook naar de tweede klasse.’ Na NBSVV volgden twee seizoenen Nieuwenhoorn. ‘Ik was assistent van Wim Schaap,’ zegt De Heer. ‘Een bewuste keuze. Eens kijken op een niveau waar ik nog nooit in de keuken had gekeken. Werken met een trainer met een zee aan ervaring in de absolute top van het amateurvoetbal. Maar het werd niet wat ik ervan had verwacht. Schaap werd ontslagen. De club koos voor prestatievoetbal op zaterdag. En ik moest een halve competitie in de hoofdklasse afmaken met een selectie waarvan bijna elke speler bezig was om onder de pannen te komen bij andere clubs. Dat was echt trekken aan een dood paard. Maar we hebben het seizoen toch netjes afgemaakt.’

De heer ging terug naar NBSVV waar hij opnieuw twee seizoenen aan het roer stond en met de Nieuw-Beijerlanders naar de derde klasse promoveerde, voordat hij de overstap naar Rockanje maakte. ‘Op sportpark Drenkeling ben ik twee jaar trainer geweest,’ blikt de Hellevoeter terug op de recentere jaren van zijn indrukwekkende loopbaan. ‘En toen heb ik twee jaar De Jonge Spartaan getraind in Middelharnis, voordat ik naar Vierpolders ging.’
Voor het eerst in zijn loopbaan steekt Hans de Heer straks de Oude Maas over. ‘Ha, dichter bij Rotterdam heb ik nog nooit getraind,’ zegt De Heer. ‘En in Rotterdam zelf, hoef ook niet zo nodig te zitten. Ik heb er anderhalf jaar gewoond, maar ben sinds juni van het vorige jaar gelukkig weer terug in mijn oude woonplaats Hellevoetsluis. Aan de Moriaanseweg, vlakbij waar ik eerder gewoond heb. Ik heb een kantoortje laten bouwen in de achtertuin van mijn woning. Thuiswerken is bij mijn werkgever al sinds de uitbraak van corona de norm en dat zal het waarschijnlijk ook wel blijven, want het bedrijf heeft inmiddels de helft van de kantoorruimte die het in gebruik had, afgestoten. Ik werk in de administratieve sector en kan thuis prima doen wat ik voorheen op kantoor deed. Ik combineer het trainerschap nu al bijna dertig jaar met mijn werk en die combinatie gaat nog wel wat jaartjes door als het aan mij ligt.’