Herman Bloemhof

Herman Bloemhof is voor velen een bekende in Brielle, al was het maar doordat hij, ook na zijn pensionering, nog net zo'n bezig baasje is als daarvoor.

“Ik ben geboren in het Overijsselse Kampen en heb gestudeerd in Arnhem. Daar heb ik een lieve en mooie studente leren kennen, waar ik later mee trouwde. We kregen drie kinderen. We zijn samen gebleven tot aan haar dood in januari 2017; een mooie, maar te korte tijd. Na mijn militaire-dienst-tijd ben ik op jacht gegaan naar mijn eerste baan als gymleraar. De gemeente Brielle bood me aan op de verschillende Brielse scholen de gymlessen te gaan verzorgen. Die kans heb ik gepakt.”

Koudwatervrees voor het westen van Nederland overwon Herman moeiteloos. “Ik had me voorgenomen om het maximaal vijf jaar te proberen in Brielle. Ik woon nu 44 jaar hier. Geen haar op mijn hoofd die denkt aan vertrekken.” Volleybal was en is nog steeds een van zijn passies. “Ik was bij de vereniging teamcoach, scheidsrechter, voorzitter van het bestuur en uiteraard speler. Naast het volleybal speelde ik graag een potje zaalvoetbal.” Sporten is voor Herman belangrijk geweest en nu nog. “ Tegenwoordig sla ik met regelmaat een balletje op de tennisbaan en volleybal ik nog steeds.”

Naast het werken op de basisscholen kwam Herman, door het geven van zwemles in het therapiebadje van de Plantage, terecht hij de Brielse school voor zeer moeilijk lerende kinderen. “Ook bij de school voor moeilijk lerende kinderen ben ik docent geweest. Kinderen met een verstandelijke beperking hebben een bijzonder plekje in mijn hart en die plek hebben ze nog steeds.” Dat brengt het gesprek bij waar hij sinds vorig jaar ook druk mee is.” Een Nederlandse verpleegkundige in Oeganda kwam in contact met mijn schoonzus. Die verpleegkundige stichtte een klein schooltje voor kinderen met een verstandelijke beperking. Zo goed en zo kwaad als het kan, wordt daar nu les gegeven. Via mijn schoonzus vroeg de verpleegkundige of ik me voor dat Oegandese schooltje wilde gaan inzetten. Ik heb daar 'ja' tegen gezegd en ben inmiddels in Oeganda geweest. Op dit moment verzamel ik lesmateriaal en richt ik me nu op de niveaubepaling van het kind,de indeling van de klasjes en nog veel meer.” Zes jaar na zijn pensionering heeft Herman het misschien nog wel drukker als vroeger. “Dat ik zitting heb in de pastorale raad en het kerkbestuur en ik mijn best doe, samen met anderen, de contacten binnen de kerkgemeenschap zo goed mogelijk te onderhouden, is nog een heel verhaal apart.” Dan tot slot: Er kan aan het school project in Oeganda worden gedoneerd. Ga daarvoor naar Ekeunos.nl.; voor meer informatie 'actuele projecten'; voor donaties naar 'contact' en vermeldt daarbij 'Ococia'.